Τρίτη, 26 Ιανουαρίου, 2021
Του Θεοδώρου Καλμούκου
Μέρος του εκκλησιάσματος στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Ν.Υ. στην εσπερινή Λειτουργία των Χριστουγέννων στην οποία προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ "Ε.Κ."/ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΧΑΪΤΙΔΗΣ
Η πανδημία του κορωνοϊού δεν μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτο τον εκκλησιαστικό μας βίο εδώ στην Αμερική, αλλά και παντού στον κόσμο, αφού οι αναγκαστικοί περιορισμοί και αποκλεισμοί για την πρόληψη και καταπολέμηση της πανδημίας δημιούργησαν καινούργια δεδομένα, τα οποία ούτε καν τα είχαμε διανοηθεί. Συγκεκριμένα, ήταν αδιανόητο για οιονδήποτε λόγο το κλείσιμο των ναών ή η απαγόρευση των πιστών από τη Θεία Λειτουργία πράγμα αναιρετικό της ίδιας της φύσης της Θείας Λειτουργίας ως το έργον του λαού. Και όμως έγινε και ορθώς νομίζω για να θωρακιστεί η υγεία της Εκκλησίας, δηλαδή του Λαϊκού Σώματος, δηλαδή των ανθρώπων.
Βέβαια, Λειτουργία ετυμολογικά σημαίνει το έργο του λαού. Είναι δισύνθετη λέξη, από το λείτος που πάει να πει κοινό και έργο. Μ’ άλλα λόγια η Λειτουργία, λοιπόν, είναι το κοινό έργο όλων μας κι όχι μόνο των επισκόπων ή των ιερέων. Κι όμως, η ανάγκη της πρόληψης επέτρεψε ορισμένο αριθμό πιστών εντός του ναού, οι οποίοι βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπό τις παρούσες δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες συμβολικώς αντιπροσωπεύουν την πλήθουσα Εκκλησία.
Η επιστράτευση των ηλεκτρονικών μέσων, δηλαδή του Ιντερνετ, το YouTube και άλλων δομών και εφαρμογών για τη μετάδοση της Λατρείας και κυρίως της Λειτουργίας είναι κι αυτό μία αναγκαία παρηγοριά. Ομως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αυτοπρόσωπη παρουσία των πιστών, οι οποίοι συγκεντρώνονται στο ναό και συγκροτούν την Εκκλησία για ένα συγκεκριμένο σκοπό τη συμμετοχή της (Εκκλησίας), δηλαδή ημών, στο Πασχάλιο Δείπνο του Χριστού, που είναι η Ευχαριστία.
Αλλωστε γι’ αυτό η Εκκλησία ταυτίζεται με την Ευχαριστία, κι αυτό νομίζω οφείλουν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας, ιεράρχες και ιερείς, να το διδάξουν και καταστήσουν σαφές στους ανθρώπους. Προκαλούν θυμηδία κάποια ανυπόστατα πράγματα που εκστομίζονται ή γράφονται από ανθρώπους αδαείς και αστοιχείωτους περί τη Θεολογία και την Εκκλησία κάνοντας λόγο για καθιέρωση «ηλεκτρονικής Εκκλησίας».
Οπως δεν μπορεί κάποιος να συμμετάσχει σ’ ένα δείπνο εκ του μακρόθεν ηλεκτρονικώς διότι θα παραμείνει νηστικός, έτσι, απλουστευμένα να πω ότι το ίδιο ισχύσει και για τη Λειτουργία, δεν μπορεί να γευθεί της Ευχαριστίας μέσα από το Ιντερνετ.
Κι ακόμα δεν «παρακολουθούμε» τη Λειτουργία, όπως τόσο λανθασμένα λέγεται πολλές φορές ακόμα εκ στόματος εκείνων οι οποίοι όφειλαν να είναι διδάσκαλοι και καθοδηγητές της πίστεως, αλλά στην Ευχαριστία «συμμετέχουμε». Υπάρχει τεράστια διαφορά από το να παρακολουθεί κάποιος τη Λειτουργία και από το να συμμετέχει στην τέλεσή της, όπως εξηγήσαμε πιο πάνω.
Δίχως να επιθυμώ να αρθρώσω λόγο επικριτικό, αλλά θαρρώ πως είναι δυστυχώς μία πικρή πραγματικότητα πως ο λαός μας γενικώς, όχι μόνο ενταύθα, αλλά και στην Ελλάδα και αλλού είναι δυστυχώς ακατήχητος γι’ αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι.
Ισως ο κορωνοϊός να σταθεί αφορμή για την αρχή μιας υποψίας έστω, πως εμείς, όλοι εμείς, κι όχι μόνο οι ιερείς, αλλά όλοι μαζί από κοινού τελούμε τη Λειτουργία. Γι’ αυτό άλλωστε και οι δεήσεις, οι εκφωνήσεις και οι ευχές, εκτός μίας, είναι στον πληθυντικό, όπως «αιτησώμεθα, παραθώμεθα, δεηθώμεν, άνω σχώμεν τας καρδίας, πρόσχωμεν» για να αναφέρουμε δειγματοληπτικά κάποιες Λειτουργικές εκφράσεις. Ναι, η Λειτουργία είναι η προσευχή και η μετοχή της Εκκλησίας, στο Δείπνο του Χριστού, την Ευχαριστία.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου