Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021
Είναι πολλές φορές που τα ανέκδοτα βγαίνουν μέσα από την ίδια τη ζωή.
Πριν μερικά χρόνια, ευρισκόμενος σε μία ψησταριά στο Σιμόπουλο, στην Ελλάδα.
Το τραπέζι με την παρέα μας ήταν κοντά στο δρόμο. Μία ηλικιωμένη περνούσε και κοντοστάθηκε να
ακούσει τι λέγαμε. Την είδα και της είπα
«θειά Θοδώρα έλα να πιείς μία μπύρα». Ο
διπλανός μου με σκούντησε σαν να μου έλεγε «τι την θέλεις τη γριά στη παρέα μας»
το ίδιο σκεφτόταν και ο απέναντι στο τραπέζι από τη γκριμάτσα που έκανε.
Η κυρά Θοδώρα στην αρχή είπε «όχι, τι να κάνω εγώ γριά
γυναίκα στη ψησταριά;»
Σηκώθηκα από την καρέκλα και τις είπα να έρθει γιατί θέλω
να την κεράσω. Πράγματι, προς γινάτι των
φίλων μου, ήρθε και την έβαλα να καθίσει δίπλα μου. Οι συνδαιτημόνες
ήταν φίλοι από παλιά, συγγενείς και κάποιοι άλλοι φίλοι-φίλων.
Στην αρχή και μπροστά σε 14 άτομα ήταν φοβισμένη. Δειλά-δειλά και μετά από 2 σουβλάκια και μία
μπύρα η κυρά Θεοδώρα πήρε θάρρος.
Άρχισε λοιπόν η θειά Θοδώρα. "Τι κάνουτε, πως περνάτε, τι κάνουν τα παιδιά,
σπουδάζουν;" Αφού με πέρασε από το «ακτινογραφικό»
των ερωτήσεων αποτάθηκε στον επόμενο…
Αριστερά, καθόταν ένας νεότερος από εμάς που ήταν από
διπλανό χωριό. Η κυρά Θοδώρα τον γνώριζε
γιατί ερχόταν Γυμνάσιο και Λύκειο στο Σιμόπουλο και περίμενε στη στάση απέναντι από το σπίτι της θειάς Θοδώρας γιά να πάει στο χωριό του.
«Νίκο, τι κάνεις, που βρίσκεσαι παιδάκι…»
«Στην Αθήνα είμαι θειά».
«Μπράβο Νίκο.
Δουλεύεις;»
«Ναι θειά δουλεύω».
«Μπράβο παιδάκι». «Τι
δουλειά κάνεις Νίκο μου, βγαίνει το μεροκάματο;»
«Ναι θειά, δουλεύω.
Είμαι καλά;»
«Μπράβο παιδάκι.
Τι δουλειά κάνεις Νίκο μου;»
«Πυροσβέστης είμαι θειά»
«Μπράβο παιδάκι, να μάθεις τη δουλειά να ανοίξεις μια δική
σου»!
Οι περισσότεροι έβαλαν τα γέλια. Συγκρατήθηκα, γιατί εγώ ήμουν ο υπαίτιος που
ήρθε η κυρά Θοδώρα στο τραπέζι μας και δεν ήθελα να την ντροπιάσω. Ήπιε
μισή μπύρα ακόμα και μας καληνύχτισε.
Την τελευταία φορά που πήγα στο Σιμόπουλο μου είπαν ότι η
κυρά Θοδώρα είχε πεθάνει!
Αιωνία της η Μνήμη.
Βασίλης Καυκάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου