Η γαλλική πρωτεύουσα γίνεται η δεύτερη πόλη στην ιστορία μετά το Λονδίνο, που θα υποδεχτεί την κορυφαία αθλητική γιορτή του πλανήτη για 3η φορά μετά το 1900 και το 1924 και οι οικοδεσπότες έχουν εναποθέσει σε ελληνικά χέρια τις ελπίδες τους για μια άρτια διοργάνωση.

Ο διευθυντής σχεδιασμού και συντονισμού τους, Λάμπης Κωνσταντινίδης, μιλώντας στα «ΝΕΑ» αναλύει το όραμά του για να συνδέσει την ιστορία και τα μνημεία της πόλης με τους Αγώνες ώστε να βγει η καλύτερη εικόνα για τη Γαλλία.

Ο ευφυέστατος Θεσσαλονικιός έχοντας ως βασικό πλάνο να προβάλει τη χώρα στο διεθνές στερέωμα (καθώς μιλάμε για πάνω από 5.000.000.000 θεατές σε όλη την υφήλιο που θα παρακολουθήσουν έστω και μια εικόνα από τους Αγώνες) πρότεινε με τους συνεργάτες του να διεξαχθούν αγωνίσματα μπροστά και μέσα σε ιστορικά μνημεία της πόλης!

«Τα πιο εμβληματικά που έχουμε σχεδιάσει και προτείνει είναι: Στο Πεδίο του Αρεως και ακριβώς δίπλα από τον πύργο του Αϊφελ θα γίνουν αγώνες μπιτς βόλεϊ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ποδοσφαίρου τυφλών για τους παραολυμπιακούς.

Επίσης, υπάρχει ένας πανέμορφος χώρος από το 1900 το Grand Palais (το μεγάλο παλάτι) πολύ όμορφος εκθέσεων, εκεί θα γίνει η ξιφασκία και το τάε κβον ντο. Επειδή ανακαινίζεται για να εξυπηρετούνται οι εκθέσεις χτίστηκε ένα σχεδόν ίδιο μικρότερο (προσωρινή εγκατάσταση) το οποίο θα μείνει και για τους αγώνες.

Συνεργαστήκαμε μαζί ώστε στον σχεδιασμό να εξυπηρετεί και τα δικά μας σχέδια, δώσαμε και κάποια χρήματα και θα το κρατήσουμε λίγο παραπάνω. Εκεί θα φιλοξενήσουμε τους αγώνες του τζούντο (Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί), της πάλης (Ολυμπιακοί) και του ράγκμπι με αμαξίδιο (Παραολυμπιακοί). Μετά τους αγώνες θα διαλυθεί και θα μείνει το κλασικό (ανακαινισμένο πλέον) μεγάλο παλάτι.

Στην πλατεία Concord, όπως λέμε πλατεία Ομονοίας, θα έχουμε τα αθλήματα πόλης στον δρόμο όπως το σκέιτμπορντ, το μπρέικντανς και το μπάσκετ 3χ3 και το ελεύθερο bmx sto ποδήλατο.

Ακριβώς δίπλα στην πλατεία Απομάχων θα έχουμε την τοξοβολία, ενώ η ιππασία και το μοντέρντο πένταθλο θα λάβουν χώρα στους κήπους του παλατιού των Βερσαλλιών», λέει ο Λάμπης Κωνσταντινίδης και εξηγεί το σκεπτικό του: «Οταν γίνονται αγώνες στη γαλλική πρωτεύουσα, από μόνη της η λέξη Παρίσι δημιουργεί ιδιαίτερα συναισθήματα και εικόνες. Είναι όπως όταν ακούμε την Αθήνα δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε την Ακρόπολη.

Είπαμε λοιπόν και εμείς να χρησιμοποιήσουμε ένα καμβά για να φέρουμε τον αθλητισμό πιο κοντά στην καθημερινότητα των ανθρώπων  αξιοποιώντας και την ομορφιά αυτής της πόλης.

Θέλαμε να συνυπάρξει το σύγχρονο με το παλαιό. Αυτό ήταν το ένα σκέλος, αλλά ο στόχος ήταν διπλός και ο άλλος λόγος ήταν οικονομικός καθώς θεωρήσαμε σκόπιμο να πάμε σε λυόμενες εγκαταστάσεις και όχι σε κατασκευή μόνιμων και μεγάλων σταδίων που δεν θα μπορούσαν μετά να χρησιμοποιηθούν» λέει ο «εγκέφαλος» του πλάνου «Παρίσι 2024» με τους διοργανωτές ουσιαστικά να φτιάχνουν μόλις δύο βασικές εγκαταστάσεις.

«Πρόκειται για μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, καθώς η πόλη είχε μόνο αυτήν που είχε χρησιμοποιηθεί για τους Αγώνες προ 100 ετών (1924) και η δεύτερη εγκατάσταση που φτιάχνουμε είναι το ολυμπιακό χωριό που και αυτό πάντως το μειώσαμε σε έκταση πάντα με τη σύμφωνη γνώμη της ΔΟΕ».

Από εκεί και πέρα το Παρίσι έχει τις εμβληματικές εγκαταστάσεις του Ρολάν Γκαρός όπου εκτός από το τένις θα φιλοξενηθεί (σε ένα γήπεδο που θα κλείσει προσωρινά με σκεπή) και η πυγμαχία! Ενώ στο περίφημο Stade de France θα διεξαχθούν τα αγωνίσματα του στίβου.

Πώς όμως πήραν το πράσινο φως για να «στήσουν» αγώνες μπροστά σε ιστορικά μνημεία;

«Αυτό που έκανε τη μεγάλη διαφορά σε μας είναι ότι ήμασταν από την αρχή σε αγαστή και άμεση συνεργασία και με την πολιτική ηγεσία της χώρας αλλά και με τη δήμαρχο του Παρισιού και αυτές τις επιλογές τις κάναμε μετά από μεγάλη συζήτηση. Και αφού πρώτα είχαμε βεβαιωθεί πως οι κάτοικοι στις συγκεκριμένες περιοχές δεν θα έχουν κάποιο πρόβλημα και όλος ο κόσμος συμφώνησε ότι αυτές οι εικόνες θα αποτελέσουν διαφήμιση για τη Γαλλία στο εξωτερικό.

Και με τη δέσμευση φυσικά ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή παρέμβαση στα ιστορικά μνημεία της πόλης και δεν θα πειραχτεί ούτε ένα πετραδάκι τους.

Επίσης μην ξεχνάμε ότι πλέον δεν έχει καμία σχέση ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται σήμερα οι Αγώνες σε σχέση με πριν από 20 χρόνια ακόμα και της Αθήνας όπου δούλεψα και εγώ τότε στην οργανωτική επιτροπή.

Υπάρχει μεγάλη προσπάθεια να μειωθεί το κόστος, αλλά και να είναι μικρότερο το περιβαλλοντικό αποτύπωμα και φυσικά να μην υπάρχουν "λευκοί ελέφαντες", τεράστια στάδια δηλαδή που μένουν στη συνέχεια αναξιοποίητα και αυτό αποτελεί πρόβλημα για τη διοργανώτρια πόλη αλλά αφήνει και ένα στίγμα γενικότερο για την όλη διοργάνωση. Και μάλιστα μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για μελλοντικές πόλεις που θέλουν να φιλοξενήσουν τους Αγώνες».

 Για πρώτη φορά κοινό έμβλημα

Το «Παρίσι 2024» όμως θα έχει άλλη μια ιδιαιτερότητα που μας την αποκαλύπτει ο Λάμπης Κωνσταντινίδης:

«Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που θα υπάρχει κοινό έμβλημα (σήμα) σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες. Καθώς θεωρούμε σπουδαίους αγώνες και τους Παραολυμπιακούς και σε επιδόσεις και στα συναισθήματα που προσφέρουν. Θεωρήσαμε έτσι ότι ο κόσμος θα βλέπει και τους δύο Αγώνες στο έμβλημά μας, ενώ εμείς θα δώσουμε την ίδια ενέργεια και αγάπη και στις δύο διοργανώσεις.

Περνάμε μάλιστα και ένα μήνυμα ισότητας που το αξίζουν πέρα για πέρα όλοι οι εμπλεκόμενοι και στους δύο Αγώνες και όλες οι εγκαταστάσεις θα είναι και για τους Παραολυμπιακούς χωρίς την παραμικρή έκπτωση». Το δημιουργικό κομμάτι τον εξιτάρει καθώς όπως λέει:

«Κάθε διοργάνωση είναι διαφορετική, ένας άλλος καμβάς άλλη μπορντούρα, άλλοι άνθρωποι και πρέπει να προσαρμόζεσαι αφενός στις συνθήκες και αφετέρου να προχωράς τους αγώνες λίγο πιο πέρα, ένα βήμα πιο πέρα. Δεν επαναλαμβάνουμε αυτούσιους τους Αγώνες, αλλά ψάχνουμε νέες ιδέες και το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία προς όφελος των Αγώνων έχοντας και μείωση του κόστους. Δεν είναι τυχαίο ότι το ολυμπιακό κίνημα βρίσκεται 125 χρόνια στις επάλξεις και όλο ανανεώνεται».

 

Η Αθήνα ήταν η πρώτη πόλη που άλλαξαν όλα στην ασφάλεια (είχε προηγηθεί η 11η Σεπτεμβρίου 2001) και το Τόκιο θα είναι η πρώτη με τα υγειονομικά πρωτόκολλα. «Το Παρίσι από αυτή την άποψη είναι τυχερό μέσα στη γενικότερη ατυχία όλων σε όλο τον κόσμο και όπως καταλαβαίνετε θα το μελετήσουμε για να είμαστε έτοιμοι. Θέλω να πιστεύω ότι ο κορωνοϊός δεν θα είναι το βασικό θέμα που θα μας απασχολεί το 2024 αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι όμως για παράδειγμα και για την κλιματική αλλαγή. Προετοιμασμένοι για να προσαρμοστούμε σε κάθε νέο δεδομένο.

Ανάλυση όλων των πιθανών σεναρίων ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ό,τι συμβεί. Βέβαια αυτό που έτυχε στην Ιαπωνία είναι πρωτοφανές, συμβαίνει κάθε 100 χρόνια»

 

Η Ελλάδα και το 2004

Τι του έχει μείνει από το 2004; «Η Ελλάδα έδειξε ότι όταν οι πολίτες της δουλεύουν ομαδικά και μονιασμένα μπορούν να πετύχουν θαύματα. Δυστυχώς δεν σταθήκαμε αντάξιοι αυτής της ευκαιρίας ώστε να την εκμεταλλευθούμε περισσότερο. Επίσης δεν κοιτάξαμε τι καλό μας άφησαν οι Αγώνες. Εγιναν τεράστια έργα υποδομής που είτε θα καθυστερούσαν για χρόνια είτε δεν θα γίνονταν. Σαφώς και αν σκέφτεται κάποιος ότι θα επενδυθούν τόσα χρήματα για 15-20 μέρες εννοείται ότι δεν αξίζει το εγχείρημα, δεν το συζητάμε. Αλλά είναι λάθος προσέγγιση να μη βλέπουμε και το βάθος του κάδρου. Μετρό, αεροδρόμιο και μια σειρά από σημαντικά έργα υποδομής που χάρις σε αυτά η Αθήνα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικό επίπεδο σήμερα. Εγιναν και σπουδαία πράγματα και αν τους κάναμε αυτή την εποχή τους Αγώνες σίγουρα θα ήταν διαφορετικά».

Ο ίδιος φεύγοντας από την Ελλάδα (και το κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης) το 1997 για να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις στις ΗΠΑ δεν φανταζόταν ότι η πρώτη (έστω μικρότερη από την τωρινή) σχέση με τους Αγώνες θα ήταν η συνεργασία με την οργανωτική επιτροπή «Αθήνα 2004».

Ακολούθησαν Τορίνο (2006), Πεκίνο (2008) ως σύμβουλος περισσότερο, Βανκούβερ (2010), Λονδίνο (2012) και από το 2015 και την υποψηφιότητα του Παρισιού σχεδόν... πολιτογραφήθηκε γάλλος πολίτης.

Αναπολεί: «Την πανέμορφη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική όπου συνεχίζουν να μένουν από τότε οι γονείς μου και ο αδελφός μου και μια επίσκεψη τον χρόνο είναι ο σταθερός προορισμός μου. Μακάρι να συνεχιστεί τώρα που αλλάζουν οι συνθήκες και στα ταξίδια».