Θεόδωρος Καλμούκος
Κι όλα αυτά συνιστούν το συνειδός και την ταυτότητα του Ελληνισμού, ο οποίος δεν είναι η ιστορία του πολιτισμού ενός κράτους μικρού σήμερα και βαλλόμενου και πάλι από τον ίδιο Ασιάτη βάρβαρο κατακτητή, από τον οποίον απελευθερώθηκε πριν διακόσια χρόνια. Η διαφορά είναι ότι τότε ξεπετάχτηκαν ηγέτες, ήρωες και ηρωίδες, ενώ σήμερα δυστυχώς η έλλειψη ηγετών και πατριωτών ηρώων είναι κραυγαλέα. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει;
Οι ίδιοι υπενάντιοι και εχθροί της Ελλάδος γυροφέρνουν στο Αιγαίο δίπλα από το νησί μου τη Λέσβο, σπέρνουν τον πανικό οι εκκωφαντικοί θόρυβοι των αεροπλάνων τους που παραβιάζουν καθημερινά τον εναέριο χώρο μας και οι θεσμικοί εκπρόσωποι του λαού ασχολούνται με λογής-λογής υπόκοσμο αναρχικό και διαστροφικό, περιμένοντας από τους «συμμάχους» να παρέμβουν, ενώ εκείνοι πουλούν αεροπλάνα και βαπόρια στον εχθρό της Ελλάδας. Θα πρέπει να είναι κανείς συνειδητά αφελής να περιμένει ουσιαστική βοήθεια από τη Γερμανία ή τη Γαλλία ή την Ιταλία. Επιμένουμε να μη θέλουμε να καταλάβουμε πως είμαστε μόνοι μας. Δεν μάθαμε τίποτε από το ξεπούλημά μας το 1922 στη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία, αλλά και το 1974 στην Κύπρο.
Διερωτώμαι πολλές φορές καθώς βλέπω τα νανικά αναστήματα σε θέσεις νευραλγικές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, άραγε σ’ αυτόν το ορυμαγδό της ολιγότητας να πιστέψεις πού; Να εμπιστευθείς ποιον;
Ανταύγειες ελπιστικές να αποτελέσουν οι φωταγωγήσεις της Βοστώνης και άλλων πόλεών μας με συγκεντρωμένη Ομογένεια, μήπως και κάποια ανταύγεια δικής μας αγωνίας και προβληματισμού φτάσει μέχρι την Ελλάδα του σήμερα που αγκομαχεί στις πλατείες με τις ορδές του Κουφοντισμού και Λιγναδισμού. Και μη χειρότερα!
Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου