Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου, 2021
Του Κωνσταντίνου Λυκογιάννη*
Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας «Τόκιο 2020», στην Αρχαία Ολυμπία, 12 Μαρτίου, 2020. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI)
Στις 18 Ιουλίου 2021, η εφημερίδα «New York Times» δημοσίευσε πρωτοσέλιδα ανταπόκριση του Νομπελίστα αθλητικού δημοσιογράφου και συγγραφέα κ. John Branch, με τίτλο: «Has the Time Come to Let the Games Be Gone?». Σε ελεύθερη μετάφραση: «Μήπως ήρθε ο καιρός να ξεκάνουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες;».
Στο μυαλό του κόσμου, που παρακολουθεί τους Αγώνες, γράφει, έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι το υπερθέαμα των Ολυμπιακών κρύβει ένα σκουριασμένο και διεφθαρμένο τρόπο λειτουργίας, επιρρεπές στην εξαγορά συνειδήσεων για τη διαλογή του επομένου τόπου διεξαγωγής, εφησυχασμού δικτατόρων και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Μέχρι τώρα όμως το θετικό της αγάπης των παγκόσμιων θεατών των Ολυμπιακών, ξεπερνά το αρνητικό και έτσι ο κόσμος, αδιαφορώντας για τον τρόπο που δραστηριοποιείται η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή εξακολουθεί να τους παρακολουθεί και να θέλει την επανάληψή τους. Έχουν θεμελιωθεί στη συνείδηση του κόσμου, γράφει, και τους αρέσει να τους παρακολουθεί αν και ξέρει ότι είναι συνυφασμένοι με υπερβολές, ανακατεμένοι στις γεωπολιτικές ίντριγκες και βρίθοντες διαφθοράς και υποκλοπών. Και είναι φυσικό κάθε Ολυμπιακή διεξαγωγή να εγείρει δυσάρεστα ερωτηματικά για τη διατήρησή τους, όσον αφορά το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με άλλα λόγια, ο κόσμος θέλει να διεξάγονται οι Ολυμπιακοί αλλά όχι με αυτόν το τρόπο.
Αλλο ένα ερώτημα που θέτει είναι αν είναι ηθικό να παρακολουθούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν ξέρουμε τον ανήθικο και διεφθαρμένο τρόπο με τον οποίον αποφασίζονται και διεξάγονται. Μήπως με τη παρακολούθησή τους επιβραβεύουμε τις παρανομίες της Ολυμπιακής Επιτροπής και γινόμαστε κατά κάποιο τρόπο συνένοχοι στις παρανομίες τους.
Με αφορμή αυτό το δημοσίευμα περί των Ολυμπιακών, μια επιστολογράφος της «New York Times», θέτει το ζήτημα σε διαφορετική βάση και γράφει: «Οι Ολυμπιακοί πρέπει να διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια σε μόνιμες εγκαταστάσεις», γράφει. «Και ίσως η Ελλάδα, από όπου άρχισαν, θα ήταν μια καλή επιλογή. Τα κράτη που θα λαμβάνουν μέρος στους Αγώνες θα μπορούσαν να αναλάβουν τη συντήρηση των εγκαταστάσεων και την επίβλεψη και τη συμμετοχή στη διαχείριση της διεξαγωγής των. Οπως γίνεται σήμερα, είναι οικονομικά σπάταλοι και περιβαλλοντολογικά ζημιογόνοι, όταν κατασκευάζονται κάθε τέσσερα χρόνια οι ίδιες δομές για τους ίδιους αγώνες και μένουν μετά το τέλος των Αγώνων αχρησιμοποίητες.
Η βασική ιδανική βάση του ανταγωνισμού φαίνεται ότι έχει απολεστεί. Και το ερώτημα παραμένει αν είναι δυνατόν να έχουμε μια ισχυρή και τίμια Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Ετσι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα αθλητικό ανταγωνισμό χωρίς τα συνηθισμένα πολιτικά παιχνίδια, τη φιλαργυρία και τους εθνικισμούς; Οι νέοι άνθρωποι που δίνουν την ψυχή τους στη προπόνηση και στην προσπάθειά τους για να γίνουν Ολυμπιακοί αθλητές, αξίζουν καλύτερα».
Εχοντες όλα αυτά υπ’ όψιν, σαν Ηλειώτης, του οποίου έπειτα από 58 χρόνια απουσίας ακόμα η ψυχή κατοικεί στον τόπο που γεννήθηκε, σκέφτηκα μήπως τώρα είναι ο καιρός κατάλληλος να ανακινήσουμε πάλι την ιδέα της μόνιμης διεξαγωγής των Ολυμπιακών στη κοιτίδα τους, στην Ολυμπία; Στην Ελλάδα μας; Νομίζω πως οι διεθνείς συνθήκες και η δυσμενής προδιάθεση των λαών του κόσμου, λόγω της συμπεριφοράς της Δ.Ο.Ε., φαίνεται να μας ευνοούν.
Σε κάποιο συρτάρι της ελληνικής κυβέρνησης υπάρχει ένας σκονισμένος φάκελος, που δημιουργήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, και αναφέρεται στην προσπάθεια που έγινε τότε για τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών στη πατρίδα μας. Τότε δεν απέδωσαν. Μήπως οι συνθήκες είναι τώρα είναι πιο ευνοϊκές; Νομίζω πως είναι και δεν θα το μάθουμε ποτέ αν δεν επαναλάβουμε τη προσπάθεια.
Μακάρι να μπορούσα να κάνω και να προτείνω μια συγκεκριμένη πρόταση, αλλά δεν είμαι αρμόδιος. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως ανάμεσα στην πολιτική, την πνευματική, την οικονομική και επαγγελματική ελίτ της Ηλείας υπάρχουν πρόσωπα εξέχοντα και με αρκετό κύρος που θα είχαν τη φιλοδοξία να δουν τους Ολυμπιακούς να επιστρέφουν στον τόπο τους και την Αρχαία Ολυμπία, το Βατικανό τους. Θα μπορούσαν, αφού συνέλθουν και ανταλλάξουν τις ιδέες τους, να συγκροτήσουν μια συγκεκριμένη πρόταση και με συνεργασία με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, να υποβάλουν το αίτημα στο αρμόδιο υπουργείο και την κυβέρνηση, να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια.
Είμαι Ηλειώτης και ξέρω ότι ο νομός Ηλείας έχει αδικηθεί από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις, όσον αφορά τα έργα ανάπτυξης. Ο δρόμος Πάτρας – Πύργου έχει γίνει της Άρτας το γιοφύρι για το υπουργείο Δημοσίων Έργων και νομίζω πως έτσι ίσως δίνεται η ευκαιρία σε αυτή την κυβέρνηση να εξευμενίσει τον λαό της Ηλείας, με την ευνοϊκή ανταπόκριση στο αίτημα της προσπάθειας της επιστροφής των Αγώνων στη κοιτίδα τους.
Η σημερινή κυβέρνηση ευρίσκεται σε μια κατάσταση δημιουργικού οργασμού και είμαι βέβαιος ότι θα έβλεπε αυτή την κίνηση, σαν ένα ακόμα στοιχείο που θα βοηθούσε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας. Επίσης, θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε το θέμα και σαν ευρωπαϊκή υπόθεση, ώστε να τύχει της υποστήριξης ολόκληρης της Ευρώπης.
Επαναλαμβάνω, δεν θα ξέρουμε ποτέ αν μπορεί να γίνει αν δεν προσπαθήσουμε.
Με τις απόψεις που εκφράζω παραπάνω, μπορεί να χαρακτηριστώ σαν αφελής, ονειροπόλος, ακόμα και γραφικός από πολλούς από τους αναγνώστες μου. Δέχομαι τους χαρακτηρισμούς αλλά δεν θα σταματήσω να σκέπτομαι για το καλό του τόπου μας, καθώς επίσης και να εκφράζω τις απόψεις μου για το πώς μπορεί να επιτευχθεί. Εν αρχή ην ο λόγος.
* Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης είναι πρώην πρόεδρος του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης.
Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου