Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου, 2021
Διαμαρτυρία εκπαιδευτικών ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, έξω από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Μανχάταν. (AP Photo/Eduardo Munoz Alvarez)
ΠΟΡΤ ΑΝΤΖΕΛΕΣ. ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Ενώ ο κορωνοϊός έχει σκοτώσει πάνω από 700.000 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε δύο χρόνια, υπάρχει ένα σχεδόν αόρατο θύμα της πανδημίας: το δημόσιο σύστημα Υγείας.
Υποχρηματοδοτούμενο και παραμελημένο ακόμα και πριν την εμφάνιση της Covid-19, το δημόσιο σύστημα Υγείας υπονομεύτηκε περεταίρω με τρόπους που μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση ακόμα και τις επόμενες δεκαετίες.
Ερευνα της «New York Times» σε εκατοντάδες τοπικά υπουργεία Υγείας και στις 50 Πολιτείες έδειξε ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας ανά τη χώρα είναι πλέον λιγότερο εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει μια πανδημία σε σχέση με την κατάστασή του κατά τις αρχές του 2020.
Τα τοπικά συστήματα Υγείας έχουν έρθει αντιμέτωπα με το μένος των ανθρώπων, τη μαζική απώλεια προσωπικού, την εξάντληση, τις απολύσεις, καθώς και τον σημαντικό περιορισμό της δυνατότητάς τους να επιβάλλουν υγειονομικά διατάγματα που ήταν τόσο σημαντικά κατά την πρώιμη προσπάθεια της Αμερικής να αντιμετωπίσει την πανδημία.
Η «ΝΥΤ» παραθέτει το παράδειγμα της Δρ. Αλισον Μπέρι (Dr. Allison Berry), η οποία καθώς αποχωρεί από τον χώρο εργασίας της, εισέρχεται με προσοχή στο αυτοκίνητό της και παρατηρεί από τον καθρέφτη τα υπόλοιπα οχήματα διερωτώμενη αν πρέπει να κάνει άλλη διαδρομή για το σπίτι της. Πρέπει να διασφαλίσει ότι κανείς δεν πρέπει να μάθει πού μένει.
Εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, έξω από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Μανχάταν, 12 Οκτωβρίου, 2021. (AP Photo/Eduardo Munoz Alvarez)
Οταν η πανδημία χτύπησε για πρώτη φορά το βόρειο τμήμα της Χερσονήσου Ολιμπίκ της Ουάσιγκτον, η Δρ Μπέρι ήταν μια δημοφιλής οικογενειακή γιατρός και τοπική αξιωματούχος στον τομέα της Υγείας, η οποία είχε εκπαιδευτεί στην βιοστατιστική και την επιδημιολογία στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς. Πραγματοποιούσε διαγνωστικά τεστ στο γκαράζ του σπιτιού της και προμήθευε με τα απαραίτητα προϊόντα τους ανθρώπους που ήταν σε καραντίνα, αποτελώντας το παράδειγμα σε μια κινητοποίηση που έκανε τις κομητείες της να έχουν από τα χαμηλότερα ποσοστά θανάτου στη χώρα.
Αλλά το περασμένο καλοκαίρι, καθώς η μετάλλαξη Δέλτα οδήγησε σε σημαντική αύξηση των κρουσμάτων, η Δρ Μπέρι αναγκάστηκε να ανακοινώσει την υποχρεωτική χρήση μάσκας, ενώ τον Σεπτέμβριο διέταξε την υποχρεωτική επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού στους εσωτερικούς χώρους εστίασης.
Εκτοτε, για πολλούς ανθρώπους στην κοινότητα, ο εχθρός δεν ήταν ο ιός. Ηταν η ίδια.
Η Δρ Μπέρι πρέπει να δεχτεί επίθεση «με το που την δούμε», έγραψε ένας κάτοικος στο Διαδίκτυο. Κάποιος άλλος πρότεινε να επανέρθουν οι δημόσιοι απαγχονισμοί. «Δρ Μπέρι, ερχόμαστε να σε βρούμε», προειδοποίησε ένας άντρας σε μια δημόσια συνάντηση.
Ενα οργισμένο πλήθος εισέβαλε σε δικαστήριο κατά τη διάρκεια ενημέρωσης για την Covid-19 αναζητώντας την, ενώ διαδηλωτές εμφανίστηκαν έξω από το σπίτι της, για να μάθουν ότι η Δρ Μπέρι δεν ζούσε πλέον εκεί.
«Τα μέρη που χρειάζονται περισσότερο την επιβολή αυστηρών μέτρων, είναι εκείνα που σχεδόν είναι αδύνατο να το πράξουμε», ανέφερε η Δρ Μπέρι. «Είτε επειδή φοβάσαι ότι θα απολυθείς, είτε επειδή φοβάσαι ότι θα πεθάνεις. Είτε και τα δύο».
Η έκδοση εντολών για την προστασία της δημόσιας Υγείας αποτελούν εδώ και πολύ καιρό κομμάτι του αμερικανικού τρόπου ζωής. Οι άποικοι είχαν περάσει νόμους για να θέσουν σε καραντίνα τον πληθυσμό ή να επιβάλλουν πρόστιμα στους ανυπάκουους ήδη από το 1700. Τα δημόσια συστήματα Υγείας είχαν αργότερα παράξει εμβόλια για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως η ευλογιά και η πολιομυελίτιδα, αναβάθμισαν τα συστήματα ύδρευσης για τον περιορισμό της χολέρας και του τύφου, και βοήθησαν στο να παρέχουν τα εστιατόρια ασφαλές φαγητό.
Αλλά μόλις το 1918, όταν και εμφανίστηκε η πανδημία της Ισπανικής γρίπης, η χώρα ζήτησε σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους της Υγείας να επιβάλλουν την υποχρεωτική και ευρεία χρήση της μάσκας, καθώς και το κλείσιμο των επιχειρήσεων.
«Είναι μια θλιβερή στιγμή», λέει για τη σημερινή κατάσταση ο Ντέιβιντ Ρόσνερ, ιστορικός στο Κολούμπια με ειδίκευση στην Ιστορία της Δημόσιας Υγείας. «Τι είναι εκείνο που συνθέτει μια κοινότητα εάν όχι το να είναι ενωμένη και να διατηρεί τα μέλη της υγιή;».
Πηγή: «New York Times», Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου