Τετάρτη, 20 Απριλίου, 2022
Η άρνηση Ζελένσκι να επισκεφθεί ο γερμανός ομόλογός του το Κίεβο και οι υποσχέσεις για αποστολή αρμάτων και πυραύλων που έμειναν στα λόγια – Οι κινήσεις Σουηδίας και Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και οι απειλές Μεντβέντεφ
Διπλωματική προσβολή για το Βερολίνο ή «αυτογκόλ» του Κιέβου; Η ακύρωση της επίσκεψης στην Ουκρανία του γερμανού ομολόγου του Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι αιφνιδίασε τη γερμανική πολιτική σκηνή και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον γερμανικό Τύπο. Αναλυτές μίλησαν για υπερβολική στάση του ουκρανού προέδρου, άλλοι τη χαρακτήρισαν κοντόφθαλμη, όμως πολλοί παραδέχθηκαν ότι ο νυν καγκελάριος Ολαφ Σολτς αντιμετωπίζει σήμερα τα επίχειρα της διαχρονικά φιλορωσικής στάσης της Γερμανίας.
Ενας από τους πολιτικούς που παρέμενε σταθερά ένθερμος υποστηρικτής της στενής εμπορικής συνεργασίας Μόσχας – Βερολίνου, που μόνο πέρυσι ανήλθε στα 60 δισ. ευρώ, ήταν και ο Σταϊνμάιερ, που επί ημερών του στο υπουργείο Εξωτερικών ο Πούτιν εισέβαλε το 2008 στη Γεωργία και το 2014, παραβιάζοντας κάθε έννοια σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, προσάρτησε την Κριμαία, παγιώνοντας ταυτόχρονα έναν αιματηρό πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία. Η Γερμανία τότε αντιστάθηκε στην επέκταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και μάλιστα «το ότι έβρισκε πάντα έναν τρόπο να συγχωρεί τον εξ ανατολών της φίλο», όπως σχολιάζει το «Politico» τη γερμανική ανοχή προς τη Ρωσία, οδήγησε την Ευρώπη στην ενεργειακή εξάρτηση από τη Μόσχα. Κυρίως ενθάρρυνε τον Πούτιν να προχωρήσει κι άλλο τις βλέψεις του στην περιοχή και τελικά να εισβάλει στην Ουκρανία.
Παρά την απογοήτευση του γερμανού καγκελάριου που χαρακτήρισε «κάπως εκνευριστική» την άρνηση του Κιέβου να δεχθεί τον Σταϊνμάιερ, ο Σολτς θα συνεχίσει να στηρίζει τη δοκιμαζόμενη χώρα σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Deutsche Welle». Σε ό,τι αφορά τον Ζελένσκι, παρατηρητές αναφέρουν ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με την επίσκεψη κάποιου ηγέτη ο οποίος έχει συμβολικές αρμοδιότητες. Επιθυμία του είναι να συναντήσει κατ’ ιδίαν τον Σολτς, ώστε να συζητήσουν πρακτικά ζητήματα και κυρίως το θέμα που «καίει» την Ουκρανία αυτή τη στιγμή, που δεν είναι άλλο από τη στρατιωτική της ενίσχυση και αποστολή βαρέων όπλων, που από την πλευρά της Γερμανίας έμεινε στα λόγια.
Το φιάσκο των γερμανικών όπλων
Η αγριότητα της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία αλλά και οι διεθνείς πιέσεις ήταν το έναυσμα για τον γερμανό καγκελάριο ώστε τον περασμένο Μάρτιο να ανατρέψει άρδην το μεταπολεμικό αμυντικό δόγμα της χώρας. Μαζί με την ανακοίνωση στη γερμανική Βουλή ενός αμυντικού προϋπολογισμού 100 δισ. ευρώ, ο Σολτς δεσμεύτηκε για αποστολή πυραύλων και αντιαρματικών όπλων στην Ουκρανία.
Αλλά μέχρι σήμερα το στρατιωτικό υλικό που έχει αποστείλει στη δοκιμαζόμενη χώρα το Βερολίνο ήταν μάλλον «κωμικοτραγικό» παρά χρήσιμο, όπως σκωπτικά έγραψε η εφημερίδα «Die Zeit»: κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, συσκευές νυχτερινής όρασης αλλά και αντιαεροπορικούς πυραύλους Strela κατασκευής 1968, που είναι πολύ παλιοί για να εκτοξευθούν με ασφάλεια και οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν καταστραφεί ήδη από το 2014. Οπως διαπιστώνει ο πρώην σύμβουλος Αμυνας της Ανγκελα Μέρκελ, στρατηγός Εριχ Βαντ στην εφημερίδα «Die Welt», ο Σολτς αρνείται να είναι ο πρώτος που θα στείλει επιθετικά όπλα στην Ουκρανία, διότι «κάτι τέτοιο κινδυνεύει να εκληφθεί ως μια πράξη πολέμου από τη Ρωσία και αυτό θα μπορούσε να παρασύρει τον κόσμο σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Καθώς όμως η φυσιογνωμία των μαχών στην Ανατολική Ουκρανία θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή του Κιέβου, δηλαδή οι ρωσικές δυνάμεις θα αναπτύξουν λιγότερα αεροσκάφη και περισσότερα άρματα μάχης, όπως εξηγεί η «Süddeutsche Zeitung», η Ουκρανία χρειάζεται επιτακτικά και άμεσα βαρέα όπλα και τανκς. Ο σύμβουλος του Ζελένσκι το έθεσε ακόμη πιο δραματικά: «Η μοίρα της Μαριούπολης και του Ντονμπάς εξαρτάται από την παράδοση γερμανικών όπλων, τα οποία όμως δεν έρχονται».
Ωρα αποφάσεων και στο βάθος πυρηνικά
Το περιβάλλον ανασφάλειας που προκάλεσε η απρόκλητη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία στην ευρύτερη περιοχή άνοιξε τη δημόσια συζήτηση σε Φινλανδία και Σουηδία για ένταξη στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ζήτημα-ταμπού. Αμφότερες εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες συνεργάζονται στενά και συμμετέχουν σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το ΝΑΤΟ, όμως δεν καλύπτονται από τη ρήτρα συλλογικής άμυνας της ιδρυτικής του συνθήκης.
Η Στοκχόλμη προς το παρόν φαίνεται περισσότερο επιφυλακτική σε μια τέτοια εξέλιξη, όμως η Φινλανδία βρίσκεται πιο κοντά στη ρήξη με την ιστορική γραμμή της ουδετερότητας. Στην προ ημερών κοινή συνέντευξη Τύπου με τη σουηδή ομόλογό της Μαγκνταλένα Αντερσον στη Στοκχόλμη η φινλανδή πρωθυπουργός Σάνα Μαρίν ήταν σαφής.
Το Ελσίνκι – δήλωσε – θα αποφασίσει τις επόμενες εβδομάδες την υποβολή αίτησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ και μέχρι το τέλος της άνοιξης το θέμα θα πρέπει να έχει τελειώσει, ώστε τον προσεχή Ιούνιο στη Μαδρίτη, αφού λάβει πρόσκληση στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, να έχουν ολοκληρωθεί οι βασικές διεργασίες. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του οποίου ηγείται η Μαρίν ιστορικά αντιτάσσεται στο ενδεχόμενο ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, όπως και η πλειοψηφία των Φινλανδών. Ωστόσο, όπως κατέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση του ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού MTV, το 68% της κοινής γνώμης – ποσοστό υπερδιπλάσιο από εκείνο πριν από τον πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία – τάσσεται υπέρ της ένταξης.
Αμεση ήταν η απάντηση της Ρωσίας, με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έναν από τους στενότερους συμμάχους του ρώσου προέδρου, να προειδοποιεί πως μπροστά σε αυτό το σενάριο η Ρωσία θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα και υπερηχητικούς πυραύλους στην περιοχή.
«Δεν θα μπορούμε να μιλάμε πια για καθεστώς απαλλαγμένο από πυρηνικά στη Βαλτική, οι ισορροπίες θα πρέπει να αποκατασταθούν» έγραψε στο «Telegram», συμπληρώνοντας ότι πιθανή ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ «θα σηματοδοτήσει τη δημιουργία δύο ακόμη αντιπάλων» για τη Μόσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου