Τρίτη, 9 Αυγούστου, 2022
Οι Αρχές και οι Θεσμοί συνθέτουν μία συντεταγμένη Πολιτεία. Η περιφρούρηση αυτών δεν αποτελεί μόνο θέσφατο, αλλά μια ανάγκη για την εύρυθμη λειτουργία του Κράτους. Τις τελευταίες ημέρες, αναντίρρητα, ο ελληνικός, πολιτικός Κόσμος βιώνει μία κρίση. Είναι μία κατάσταση που και ο ίδιος ο επικεφαλής της Ελληνικής Κυβέρνησης αναγνωρίζει.
Αρκεί αυτό; Θα αρχίσουμε από τα αυτονόητα, ότι εύλογα ο πολιτικός κόσμος και ο λαός αντιδρούν, καθώς εμμέσως πλην σαφώς υπονομεύονται, όπως αναφέραμε ανωτέρω, οι πυλώνες λειτουργίας ενός Κράτους... Και ξαναρωτώ, αρκεί η αναγνώριση από μέρους του Έλληνα πρωθυπουργού ότι οι αστοχίες (καθώς οτιδήποτε άλλο και με αίτημα του ίδιου θα διερευνηθεί από την ίδια τη Δικαιοσύνη) οδήγησαν όχι μόνο σε κυβερνητική κρίση, αλλά σε πολιτική κρίση;;;;
Μπορεί αλήθεια το Κράτος, μία ευνομούμενη Πολιτεία να στηρίζεται σε άλλοθι και συγγνώμες από μέρους της Εξουσίας;
Και η απάντηση είναι θετική, μόνο όταν η έμπρακτη αναγνώριση των λανθασμένων χειρισμών δεν διακυβεύουν την κατάλυση του Πολιτεύματος ή την εθνική κυριαρχία, με την εκχώρηση εδάφους και της πολιτιστικής Ιστορίας ενός λαού σε άλλο κράτος (όπως έγινε με τη Συμφωνία των Πρεσπών)... Και στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να είναι θετική. Και φυσικά καθε άλλο παρά βαπτίζεται το κρέας ψάρι, αλλά οφείλουμε από τη μια να βλέπουμε τα πραγματικά γεγονότα, ωστόσο όμως και τα στοιχεία που τα ερμηνεύουν.
Ο Πρωθυπουργός αναμφισβήτητα έκανε ένα τεράστιο λάθος. Εμπιστεύτηκε και ως φαίνεται έδωσε περισσότερες δικαιοδοσίες σε άτομα που δεν το άξιζαν. Το 2020 ήταν γνωστές οι αιτιάσεις που υπήρχαν τόσο ευρύτατα από τον πολιτικό κόσμο όσο και από το ίδιο το κόμμα του για το πρόσωπο του κ. Κοντολέοντα. Ωστόσο, ο Μητσοτάκης, ανεξάρτητα από το λάθος του αυτό που του στοιχίζει ως φαίνεται με ένα τσουνάμι εύλογων αντιδράσεων τώρα, έψαχνε να βάλει άτομα σε διάφορους τομείς που θεωρούσε τεχνοκράτες....
Η Διοίκηση (είτε το Κράτους είτε ενός Οργανισμού είτε ακόμα και ενός Σωματείου) μπορεί να έχει έναν ως το πρώτο βιολί, αλλά είναι ένα τόσο πολύπλοκο ”μαγαζί” καθώς εμπίπτουν ζητήματα θεσμικής, κοινωνικής και πολιτικής διάστασης που κάθε άλλο παρά είναι ένα one man show.
Και μπορούμε να βρούμε πολλά λάθη στη διαχείριση του Μητσοτάκη, όπως και κάθε ατόμου που ασκεί δημόσια διοίκηση (γιατί ο ηγέτης ενός Κράτους είναι ο ”διοικητής” αυτού), όμως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε τρία τινά:
α. επενδύει στη συλλογική δουλειά, ως μία συνθήκη που θα αποφέρει άμεσα καρπούς
β. αναγνωρίζει τις αδυναμίες του, χωρίς να τις βάζει κάτω από το χαλί, βρίσκοντας δικαιολογίες και άλλοθι
γ. δεν άγεται και φέρεται από τρίτα άτομα, αλλά υποστηρίζει μέχρι τέλους τις απόψεις του, ακόμα και για πρόσωπα που εμπιστεύεται, παρόλο που δυστυχώς κάποια από αυτά, ως αποδεικνύεται, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων...
Φυσικά, και παρά τα λάθη που έγιναν στο ουκρανικό ζήτημα, που όχι μόνο η δική μας Κυβέρνηση έκανε, αλλά υπήρξε λάθος διαχείριση από όλα τα εταιρικά και συμμαχικά Κράτη, αναμφισβήτητα η χώρα μας επειδή πέτυχε πολλά πράγματα στο πεδίο της Διπλωματίας, εννοείται ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι (όχι μόνο κομματικοί, αλλά και εσωτερικοί) θα περίμεναν τον Μητσοτάκη στη γωνία (και κυρίως πολιτικά κόμματα και πολιτικές συνιστώσες που επιδιώκουν στην αποψίλωση των εθνικών δικαίων).
Φυσικά, και όπως το αναφέρω ευθύς εξαρχής, η συγκεκριμένη κρίση δεν είναι ούτε απλή ούτε επιδέχεται δικαιολογίες φθηνού τύπου, και όπως αποδεικνύεται, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Πρωθυπουργός δεν έχει διάθεση να υιοθετήσει, αφού εξήγγειλε το σχηματισμό προανακριτικής επιτροπής από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων, όπως επίσης και παρέμβαση της Δικαιοσύνης...
Και φυσικά και επειδή είναι εύλογο πλέον ο ίδιος ο πολίτης να έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους Θεσμούς και τις Αρχές του τόπου του με όλα αυτά που γίνονται όλες αυτές τις δεκαετίες, έχοντας αποκορύφωμα την οικονομική Κρίση (που ήταν το αποτέλεσμα της κρίσης των Αρχών και Θεσμών) και ως εκ τούτου να είναι πολύ επιφυλακτικός από τον τρόπο που η Δικαιοσύνη θα χειριστεί την υπόθεση.
Αλλά πρέπει να πούμε κάτι, παρά το γεγονός ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες έχουμε βιώσει την αδικία, ακόμη και της ίδιας της Δικαιοσύνης. Αλίμονο αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε έναν Θεσμό που μαζί με τις Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν τον θεμέλιο λίθο μίας Πολιτείας και μάλιστα μία από τις τρεις Εξουσίες που οριοθετούνται στο Σύνταγμα.... Η αμφισβήτηση, χωρίς νομικά επιχειρήματα, είναι μία αμφισβήτηση που είναι ικανή να κλονίσει και να καταλύσει το Σύνταγμα.
Ο Πρωθυπουργός καταφεύγει στη Βουλή και τη Δικαιοσύνη, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κρίση, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ρίψασπις και ότι επιδιώκει να μπει μία τάξη.... Το δεύτερο και αποφασιστικότερο βήμα είναι να ξηλώσει οτιδήποτε οδήγησε σε όλο αυτό. Και φυσικά η ΕΥΠ, ένα αίτημα που υφίσταται εδώ και δεκαετίες, πρέπει πλήρως να αναδιαρθρωθεί και να συμβαδίζει με τις αντίστοιχες Υπηρεσίες των ξένων, σοβαρών κρατών...
Αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε αναμφισβήτητα σε πολιτική κρίση... Όμως οφείλουμε να το δούμε και όλο αυτό ως μία ευκαιρία, και αφού ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει την πρόθεση, να φύγουν τα κακά σπυριά (και εννοούμε όλο αυτό το πολιτικό απόστημα δεκαετιών) που υπονομεύουν την ίδια τη συντεταγμένη Πολιτεία.
Δεν διακυβεύτηκε η εθνική κυριαρχία του Κράτους που αυτό και μόνο αυτό θα διαμόρφωνε νέες συνθήκες για το λαό και την Πολιτεία, αλλά όλο αυτό, ωστόσο, είναι μία συνθήκη που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η Ελλάδα οφείλει να ξαναδεί τις Αρχές της κάτω από διαφορετικό πρίσμα.... και όλες αυτές οι εσωτερικές κρίσεις θα είχαν αποφευχθεί, αν υφίστατο ένας ενιαίος στρατηγικός σχεδιασμός των πολιτικών κομμάτων που όλα τα κόμματα (και δη Εξουσίας) θα εφάρμοζαν απαρέγκλιτα.
HUFFPOSTGR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου