Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου, 2022
Σπρώξε Τρύφωνα...
Το διαχρονικό Bulli της Volkswagen επιστρέφει με τη μορφή ενός ηλεκτρικού μοντέλου, για να αμφισβητήσει για ακόμα μία φορά τον τρόπο που ζούμε, κινούμαστε και σκεφτόμαστε.
Μπορεί η επιτακτική ανάγκη για επιβίωση να γεννήσει έναν μύθο; Στην αυτοκίνηση υπάρχει μόνο μία απάντηση και είναι καταφατική, αφού έχει επαληθευτεί τουλάχιστον τέσσερις φορές μέχρι σήμερα. Και εξηγούμεθα, αρχής γενομένης από το Beetle, που όλοι γνωρίζουμε ως Σκαθάρι· το πασίγνωστο στις ημέρες μας μικρό επιβατικό μοντέλο της Volkswagen, αφού πρώτα παρουσιάστηκε με λαμπρότητα, έπεσε σε λήθαργο για δέκα ολόκληρα χρόνια, εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και ίσως να είχαμε ξεχάσει όλοι την ύπαρξή του, αν ο Αμερικανός αξιωματικός που βρέθηκε στο Βόλφσμπουργκ τη σωστή ώρα και τη σωστή στιγμή δεν αποφάσιζε να επιχειρήσει την παραγωγή του. Η πόλη υπέφερε από τις συνέπειες του πολέμου, δουλειές δεν υπήρχαν και ο κόσμος της περιοχής έπρεπε να κάνει κάτι για να ζήσει. Έτσι ξεκίνησαν όλα και οδήγησαν σε μια αναπάντεχη επιτυχία, την οποία δεν περίμενε κανένας.
Ύστερα, τα πράγματα έτρεξαν γρήγορα. Το Σκαθάρι με τη φιλοσοφία τού «όλα πίσω» (μετάδοση κίνησης και θέση κινητήρα) έγινε η βάση των επόμενων μοντέλων της νεοσύστατης εταιρείας. Η ανάγκη για την παραγωγή ενός φτηνού επαγγελματικού αυτοκινήτου με όσο γίνεται μικρότερο κόστος χρήσης και απλά μηχανικά χαρακτηριστικά ήταν το νέο στοίχημα. Έτσι, στις 8 Μαρτίου 1950, φτάσαμε στο Transporter 1 (Τ1). Την αρχική ιδέα είχε ο Ολλανδός εισαγωγέας της Volkswagen Μπεν Πον, που έκανε και τα πρώτα σκίτσα. Με κινητήρα τον γνωστό αερόψυκτο των 25 ίππων που διέθετε τότε η VW για το Beetle του Φέρντιναντ Πόρσε, τοποθετημένο επίσης πίσω, το Τ1 ξεκίνησε να παράγεται την προαναφερόμενη ημερομηνία. Και αν ήταν οι Γάλλοι εκείνοι που υιοθέτησαν πρώτοι τη συρόμενη πόρτα σε ένα βαν και τον οδηγό τοποθετημένο επάνω από τους εμπρός τροχούς, οι Γερμανοί ήταν αυτοί που γεύτηκαν την απόλυτη εμπορική επιτυχία.
Το Τ1 κατέκτησε την Ευρώπη χάρη στη χρηστικότητά του. Έγινε ο απόλυτος σύμμαχος κάθε μικρού και μεσαίου επαγγελματία, προσφέροντας λύσεις σε όλους. Ήταν ο καλύτερος φίλος του μανάβη από τη Νίκαια, που έφερνε στο μαγαζί τα λαχανικά του από τα χωράφια της Νότιας Γαλλίας, του μικροπωλητή που έψηνε και πουλούσε τα λουκάνικά του έξω από την Όπερα της Βιέννης. Με λίγα λόγια, ήταν τόσο πολυμήχανο, όσο ένας «ελβετικός σουγιάς» με ρόδες. Στο μεταξύ, η ισχύς του συνεχώς αναβαθμιζόταν, ώσπου το 1959 είχε φτάσει πια τους 40 ίππους. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το ωφέλιμο φορτίο του αυξήθηκε από τα 750 κιλά στον έναν τόνο, ενώ την επόμενη χρονιά εξοπλίστηκε με τον χωρητικότητας 1,5 λίτρου κινητήρα των 51 ίππων, με τον οποίο εξαγόταν στις ΗΠΑ. Και κάπου εδώ αρχίζει ο μύθος…
Παγκόσμια επιτυχία
Στα μέσα πια της δεκαετίας του ’60, η Ευρώπη είχε αφήσει πίσω τις συνέπειες του πολέμου, ενώ και τα microcars, που προηγουμένως σημείωναν έκρηξη πωλήσεων, είχαν εξαφανιστεί. Το VW T1 είχε πια και έναν νέο ρόλο· ως όχημα «ελεύθερου χρόνου», μπορούσες να το δεις σε κάθε κάμπινγκ της ηπείρου. Εκεί όμως που πραγματικά μεγαλούργησε ήταν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου ταυτίστηκε με έναν νέο και εναλλακτικό τρόπο ζωής. Έτσι, πήρε μια θέση στην ιστορία δίπλα στο Σκαθάρι, στο Citroen 2CV και στο Mini Cooper. Ειδικά τα δύο τελευταία ξεπέρασαν τις κοινωνικές τάξεις και επιβλήθηκαν παντού, με το Bulli (ταύρος, το υποκοριστικό με το οποίο έγινε διάσημο) να είναι το μόνο επαγγελματικό αυτοκίνητο (βαν) που μπορούσε να κάνει το ίδιο.
Το VW T1 συνδέθηκε με όλα τα κινήματα αμφισβήτησης, από την αντίθεση στον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι τη συμπαράσταση στην Άνοιξη της Πράγας. Συνδέθηκε επίσης με το ειρηνιστικό κίνημα των χίπις, αλλά και με τα νέα μουσικά ρεύματα που αναδύονταν στις ΗΠΑ, ενώ έγινε και εξώφυλλο σε δίσκο του Μπομπ Ντίλαν (The Freewheelin’ Bob Dylan). Σε όλες τις πολιτείες το έβλεπες να κινείται με τις επιφάνειές του ζωγραφισμένες με λουλούδια και
διακοσμημένες με το σήμα της ειρήνης. Ήταν το εργαλείο όλων, από τα μουσικά συγκροτήματα μέχρι τους «γκρούπις», φορτωμένο με ντραμς και με κιθάρες, όπως και με κάθε είδους αξεσουάρ μιας εναλλακτικής ζωής. Στους άπλετους για την εποχή χώρους του μπορούσες να κοιμηθείς, να μαγειρέψεις, να παίξεις μουσική με την κιθάρα σου, να κάνεις έρωτα, να φας, να «τσακωθείς» με τους φίλους σου για τον Μάο, τον Μαρκούζε και τους καταστασιακούς του γαλλικού Μάη, και ύστερα να τα ξαναβρείτε και να ξεκινήσετε όλοι μαζί για την επόμενη πόλη.
Η πρώτη γενιά του μοντέλου παρέμεινε στην αλυσίδα παραγωγής στη Γερμανία μέχρι το 1967, οπότε και έδωσε τη θέση της στο ανανεωμένο, κυρίως στο εμπρός μέρος του, Τ2. Στις επόμενες γενιές άλλαξε χαρακτήρα και ταυτίστηκε περισσότερο με τους επαγγελματίες και τους εκδρομείς. Ωστόσο, η «αύρα» του παρέμεινε στη συλλογική μνήμη, δίνοντας τη σιγουριά ότι κάποτε, κάπου, κάπως θα επιστρέψει, προσεγγίζοντας ξανά έναν εναλλακτικό τρόπο αντιμετώπισης του πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Και, όπως όλα δείχνουν, αυτή η μέρα ήρθε.
Ηλεκτρική μετεμψύχωση
Η συντελούμενη κλιματική αλλαγή ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την επιστροφή του Bulli στην ενεργό δράση, με νέους κανόνες και τεχνογνωσία, αλλά με την ίδια κοινωνική ευαισθησία. H Volkswagen παρουσίασε το ID. Buzz είτε ως επιβατικό είτε ως επαγγελματικό, στοχεύοντας στον σταδιακό εξηλεκτρισμό της γκάμας της. Και οι δύο παραλλαγές του νέου ηλεκτρικού μοντέλου της Volkswagen θα είναι διαθέσιμες από φέτος, με μπαταρία ιόντων λιθίου υψηλής τάσης, που παρέχει μεικτό ενεργειακό περιεχόμενο 82 kWh και ωφέλιμη χωρητικότητα 77 kWh. Η μπαταρία τροφοδοτεί έναν ηλεκτροκινητήρα με απόδοση 204 ίππων, ο οποίος είναι ενσωματωμένος στον πίσω άξονα και η μέγιστη ροπή του ανέρχεται στα 310 Nm. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ισχύς φόρτισης όταν χρησιμοποιείται εναλλασσόμενο ρεύμα είναι 11 kW, ενώ μέσω μιας υποδοχής βύσματος CCS, σε σταθμό ταχείας φόρτισης συνεχούς ρεύματος, η ισχύς φόρτισης φτάνει έως και 170 kW. Όταν φορτίζεται με αυτόν τον τρόπο, το επίπεδο φόρτισης της μπαταρίας αυξάνεται από 5% σε 80% σε περίπου 30 λεπτά.
Σύμφωνα με το γερμανικό εργοστάσιο, η τελική ταχύτητα και στις δύο περιπτώσεις περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 145 χλμ./ώρα, ενώ ο κύκλος στροφής του οχήματος δεν ξεπερνά τα 11 μέτρα. Το εσωτερικό των αυτοκινήτων έχει σχεδιαστεί με open space φιλοσοφία. Στη φιλική ατμόσφαιρα της MPV έκδοσης, στην οποία κυριαρχούν ανακυκλωμένα υλικά και μη γνήσιο δέρμα, πέντε άτομα έχουν επαρκή χώρο για ταξίδια. Αν η δεύτερη σειρά καθισμάτων αναδιπλωθεί, ο χώρος φόρτωσης «εκτοξεύεται» στα 2.205 λίτρα. Σχετικά σύντομα θα ακολουθήσουν περισσότερες εκδόσεις με μεγαλύτερο μεταξόνιο, με εξαθέσια και επταθέσια διαμόρφωση. Οι τρεις θέσεις μπροστά ή εναλλακτικά δύο, καθώς και ένα σταθερό χώρισμα στον χώρο φόρτωσης των 3,9 κυβικών μέτρων, είναι τα διακριτικά χαρακτηριστικά της διαμόρφωσης του ID. Buzz Cargo. Όπως δηλώνουν οι δημιουργοί της έκδοσης, το βαν μοντέλο μπορεί να μεταφέρει δύο ευρωπαλέτες στο πίσω μέρος.
Το VW ID. Buzz έχει ξεπουλήσει εδώ και πολλούς μήνες, πολύ πριν από την έναρξη των παραδόσεων στους πελάτες, καθώς οι προπωλήσεις του ηλεκτρικού μοντέλου της μητρικής εταιρείας του VW Group έχουν πλέον ξεπεράσει το άτυπο φράγμα των 10.000 μονάδων. Σύμφωνα με την VW, οι χώρες στις οποίες το νέο της EV έχει την υψηλότερη ζήτηση είναι η Νορβηγία και η Γερμανία.
Άραγε θα μπορέσει το ID. Buzz να πλαισιώσει και πάλι ένα κίνημα αμφισβήτησης, αντίστοιχο με εκείνο της δεκαετίας του ’60; Προφανώς και όχι, αφού τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει, ενώ το ίδιο το αυτοκίνητο δεν διαθέτει τον αντικομφορμιστικό χαρακτήρα ούτε την προσιτή τιμή του προγόνου του. Εκείνο όμως που αναμφίβολα συνδέει το ID. Buzz με τη φιλοσοφία όσων λάτρεψαν τον πρόγονό του είναι η ανάγκη να φερθούμε με περισσότερο σεβασμό στον πλανήτη όπου ζούμε. Στη σύγχρονη εποχή υπάρχει αναμφίβολα ένα ολοένα διευρυνόμενο κοινό με οικολογικές ευαισθησίες που προσπαθεί να τηρεί μια περιβαλλοντικά υπεύθυνη συμπεριφορά στην καθημερινότητά του. Μένει να δούμε αν οι μετακινήσεις μηδενικών ρύπων θα είναι ο βασικός ρόλος που θα εκπληρώνει το ID. Buzz ή αν πολύ απλά θα αποτελέσει μια χρονομηχανή που θα ταξιδέψει πίσω στη δεκαετία του ’60 όσους αναπολούν ή θα ήθελαν με κάποιον τρόπο να βιώσουν εκείνα τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου