Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου, 2022
ΑΘΗΝΑ. Το βιβλίο του «Αποστολές από την Πατρίδα» παρουσίασε το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση στην Αθήνα ο επιφανής ομογενής δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Γκατζογιάννης.
Στο γεμάτο από εκλεκτούς προσκεκλημένους (μεταξύ των οποίων και ο ομογενής πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Γιώργος Τσούνης) αμφιθέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκη, εκτός από τον ίδιο τον συγγραφέα, για το βιβλίο μίλησαν ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης και ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς (ο οποίος έχει γράψει και τον πρόλογο του βιβλίου).
Το βιβλίο αποτελείται από κείμενα που θυμίζουν διεισδυτικά ρεπορτάζ και τα οποία καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, από τη δυναστεία των Ωνάσηδων έως τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με τον οποίο ο κ. Γκατζογιάννης συνδεόταν με στενή φιλία.
«Ως δημοσιογράφος υπήρξα μάρτυρας πολλών ιστορικών γεγονότων ανά τον Κόσμο, όπως ο αγώνας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στις ΗΠΑ, το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ που ανάγκασε σε παραίτηση τον μοναδικό στα χρονικά Αμερικανό πρόεδρο, την Ισλαμική Επανάσταση στην Περσία και την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης. Παράλληλα με αυτές τις διεθνείς αναταραχές υπήρξα παρατηρητής πολλών σημαντικών καταστάσεων εδώ στην Ελλάδα για ορισμένες από τις οποίες γράφω σε αυτό το βιβλίο όπως για τα χρόνια της Χούντας, την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την πολιτική ανέλιξη του Ανδρέα Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα, την δίωξη των δολοφόνων της ‘17 Νοέμβρη’ και το τραγικότερο όλων κατά τη γνώμη μου, τον Εμφύλιο Πόλεμο προς τα τέλη της δεκαετίας του 1940» ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο κ. Γκατζογιάννης. Και συνέχισε: «Οταν το 1948, οκτάχρονο παιδί τότε, εγκατέλειπα το κατειλημμένο από τους κομουνιστές χωριό μου, η μητέρα μου με συμβούλεψε να ρίξω ‘μαύρη πέτρα’ και ποτέ να μη γυρίσω στη χώρα αυτή, όπου εκείνη υπέφερε τόσο πολύ στη ζωή της. Αυτή ήταν η μόνη συμβουλή της μητέρας μου που δεν έχω τηρήσει και δύο είναι οι λόγοι:
Ο πρώτος είναι η ομορφιά της χώρας. Ο Αγγλος συγγραφέας Λόρενς Ντάρελ, μετά από επίσκεψή του στην Ελλάδα το 1939 έγραψε στην αδελφή του. ‘Πρέπει να δεις τα τοπία της Ελλάδας, θα ραγίσει η καρδιά σου’. Ετσι ακριβώς αισθάνομαι κάθε φορά που πατάω το πόδι μου σε οποιοδήποτε μέρος της γενέτειράς μου. Ο δεύτερος λόγος είναι η δημιουργική φύση των Ελλήνων, των θεμελιωτών της Δημοκρατίας – υλοποίησαν την ιδέα ότι οι κοινωνίες δεν χρειάζονται έναν απολυταρχικό ηγέτη για να ευδοκιμήσουν αλλά λειτουργούν καλύτερα αν όλοι οι πολίτες συμμετέχουν στη διοίκηση του κράτους τους.
Στις οκτώ δεκαετίες της ζωής μου έχουν παρατηρήσει την ικανότητα των Ελλήνων να υποφέρουν, να υπομένουν, να αγωνίζονται, να αντέχουν…. Εχω δει στην ποίησή τους, στη μουσική τους, στον κινηματογράφο τους και γενικά στις τέχνες τους την τεράστια ικανότητά τους να δημιουργούν και να προσφέρουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Εχω βιώσει τον απίστευτο τρόπο τους να απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν. Ενας Αμερικανός φίλος μου κάποτε είπε: ‘εσείς οι Ελληνες διασκεδάζετε σε ένα γάμο περισσότερο από ό,τι εμείς μια ολόκληρη ζωή’.
Εχω ζήσει από κοντά και τη σκοτεινή πλευρά του Ελληνα, όταν ήμουν μικρός κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά επίσης έχω παρατηρήσει την απαράμιλλη ικανότητα των Ελλήνων να κάνουν όνειρα και να τα πετυχαίνουν.
Οσο πλησιάζουν τα τελευταία χρόνια της ζωής μου πιστεύω ότι οι Ελληνες είναι τώρα έτοιμοι να επενδύσουν στην εξυπνάδα και την ευρηματικότητά τους και να συνεισφέρουν στην πρόοδο της ανθρωπότητας στο μέλλον, όπως οι πρόγονοί τους έπραξαν στο παρελθόν.
Ετσι, θα διαπιστώσετε από το βιβλίο μου αυτό και από ό,τι άλλο έχω γράψει για την Ελλάδα ότι έχω υπάρξει μάρτυρας πολλών γεγονότων που έχουν διαμορφώσει την ιστορία της πατρίδας μου τα τελευταία εβδομήντα πέντε χρόνια, καταγράφοντάς με ολάνοιχτα τόσο τα μάτια όσο και την καρδιά μου».
Οπως προαναφέρθηκε, παρών στην εκδήλωση ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, που αναφερόμενος στον συγγραφέα είπε ότι «έχει γράψει μια ιστορία μοναδική. Και την έγραψε κυρίως γι’ αυτή την Ελλάδα που πάντα πληγώνει τα παιδιά της. Ολα τα παιδιά της. Που όσο περισσότερο την αγαπούν, τόσο περισσότερο τα πληγώνει. Και όμως, εκείνα, πάντα αυτή την πατρίδα αναζητούν, αυτή νοσταλγούν και σε αυτή επιστρέφουν. Γιατί αυτή είναι η αδυναμία τους, αλλά και ταυτόχρονα η δύναμή τους!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου