Μία πραγματική ιστορία με τον Δημοσιογράφο και πρώην υπουργό Γεώργιο Ρωμαίο, επί ΠΑΣΟΚ, που έγινε στο Ημερήσιο Ελληνικό Σχολείο στο Lowell, Massachusetts.

 Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου, 2023

Προχθές, το Σάββατο στον αποκριάτικο χορό των Κατερινιωτών "ΤΑ ΠΙΕΡΙΑ" της Βοστώνης μίλησα για λίγο με έναν καλό “Εργάτη” του Ελληνισμού και πρώην Προέδρο της Ομοσπονδίας, τον υπερήφανο Πόντιο κ. Θέμη Καρατζά.  Το θέμα μας ήταν ο πρόσφατος θάνατος του κ. Γεώργιου Ρωμαίου δημοσιογράφου και τέως υπουργού.

Αμέσως ήρθε στη μνήμη μου η επίσκεψη που έκανε ο αείμνηστος Γεώργιος Ρωμαίος στο Ημερήσιο Σχολείο της Αγίας Τριάδας του Lowell.                 

‘Ήταν το 1995 και ο υπογράφων ήταν Πρόεδρος της κοινότητας «Αγία Τριάς» στο Lowell. 

Η αγωνία μου τότε ήταν μεγάλη γιατί όπως πάντα έτσι και τώρα η κοινότητα είχε οικονομικό πρόβλημα αφού συντηρούσε και συντηρεί το μόνο Ημερήσιο Ελληνο-Αμερικάνικο Σχολείο της Νέας Αγγλίας.

Κάθε 15 ημέρες έπρεπε να υπογράφω επιταγές κοντά $40,000 για το υπαλληλικό προσωπικό, δασκάλους, ιερείς, και κάθε μήνα για τον ηλεκτρισμό, το γκαζ, καθαρισμό, και όλα όσα πρέπει να πληρώνει μία μεγάλη κοινότητα.  Ακόμα, όταν ανέλαβα, διαπίστωσα ότι υπήρχαν πολλά χρόνια προβλήματα από τη ζέστη στα κτήρια, τον κλιματισμό, στις οροφές, τα παράθυρα, τα πατώματα…  

Η οικογένειες των ενοριτών με την αλυσίδα σούπερ μάρκετ ήταν στα δικαστήρια και οι «κάνουλες» είχαν στερέψει με αποτέλεσμα η κοινότητα να τα βγάζει πέρα με το “ζόρι” που λένε.

Σε συζήτηση που είχα με τον τότε Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στη Βοστώνη κ. Ιωάννη Οικονομίδη μιλήσαμε ότι στο παρελθόν οι δύο δασκάλες των Ελληνικών είχαν αποσπαστεί από την Ελλάδα στο Σχολείο στη πορεία η Ελλάδα σταμάτησε να πληρώνει ως όφειλε.  Δεν έχουμε βιβλία και υλικό, χάρτες, σημαίες...

Δεν πέρασαν 2-3 εβδομάδες και ένα πρωινό στις 9:30 κτυπάει το τηλέφωνο στην εργασία μου και η γραμματέας, μία πολύ καλή γυναίκα Ιταλικής καταγωγής, με πέρνει  στο εσωτερικό τηλέφωνο ότι με ζητάει στο τηλέφωνο ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βοστώνη.  

Πράγματι απαντώ και ο Γενικός Πρόξενος κ. Οικονομίδης με πληροφορεί ότι είναι στη Βοστώνη ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας κ. Γεώργιος Ρωμαίος «του είπα για το μόνο ημερήσιο Σχολείο και θα έρθουμε να το επισκεφτούμε, γίνεται;» Μου λέει ο Έλληνας διπλωμάτης.

-Μα και βέβαια γίνεται.  Πότε κύριε Γενικέ;  Τον ρώτησα.

-Φεύγουμε σε 10 λεπρά από το Προξενείο» μου απαντά!

Έμεινα άφωνος για λίγα δευτερόλεπτα.  Συνήλθα γρήγορα.

-Ωραία του λέω θα σας συναντήσω στο ημερήσιο Σχολείο σε περίπου 45 λεπτά.

Πήρα τηλέφωνο την διευθύντρια κ. Χριστίνα Φανερού η οποία ξαφνιάστηκε περισσότερο από μένα.  Της είπα ακριβώς τι θα κάνουμε και της ζήτησα να βάλει καφέ και γλυκίσματα στη βιβλιοθήκη του Σχολείου.  Απόρησε η διευθύντρια γιατί όλες οι εκδηλώσεις γινόντουσαν στο Κοινοτικό Κέντρο ή στην καφετέρια.

-Όχι. Στη βιβλιοθήκη σε παρακαλώ, ειδοποίησε και το Σύλλογο Γονέων και Διδασκάλων και όσους γονείς μπορείς να έρθουν, της είπα. 

Πήρα μερικά τηλέφωνα σε μέλη της διοίκησης της κοινότητας, τους ιερείς… για να μαζέψουμε κόσμο.  Έγινε πραγματικός συναγερμός.

 Ήταν η πρώτη φορά που θα ερχόταν Έλληνας Υπουργός στο Ελληνικό Σχολείο.  Μεγάλη τιμή, αλλά έπρεπε να το εκμεταλλευτούμε δεόντως. 

Στην πορεία από το κτηματομεσιτικό γραφείο στο Tewksbury σταμάτησα να δω ένα γνωστό μου και ίσα που πρόλαβα να πάω στο Σχολείο πριν τον Υπουργό και τον Γενικό Πρόξενο. 

Όταν έφτασα είχαν αρχίσει να μαζεύονται γονείς, αξιωματούχοι της κοινότητας και κόσμος από τα Ελληνική καταστήματα. 

Οι μαθητές και μαθήτριες με τις μπλε και άσπρες φορεσιές τους, με την διευθύντρια και τις δασκάλες, με Ελληνικές σημαίες, ήταν παρατεταμένοι έξω από το Σχολείο. 

Τους χαιρέτησα στα γρήγορα και κατ’ ευθείαν στον δεύτερο όροφο που είναι η μικρή βιβλιοθήκη.

Μερικές κυρίες είχαν φέρει γλυκίσματα και έφτιαχναν καφέ ενώ στη μέση ήταν μία ωραία ανθοδέσμη.  Αφού διαπίστωσα ότι όλα ήταν εντάξει κατέβηκα και μιλούσα με την κ. Φανερού η οποία ακόμα δεν είχε καταλάβει τι γινόταν.. 

-Δεν έγινε τίποτα της λέω, τώρα θα γίνει.  Μην ανησυχείς.  «Ο Γενικός με πήρε τηλέφωνο και είπα, ναι, να έρθει ο υπουργός στο σχολείο μας.  Είναι τιμή μας που έρχεται ο υπουργός» της απάντησα.

-«Μα έτσι απροσκάλεστος, δεν είμαστε έτοιμοι» μου απαντά η διευθύντρια…

Ευτυχώς που έφτασαν τα δύο αυτοκίνητα από το Γενικό Προξενείο και με έσωσαν από τη γκρίνια της. 

Συστηθήκαμε, σύστησα την διευθύντρια κ. Χριστίνα Φανερού και τις δασκάλες: κ. Τίνγκας, κ. Ελάϊας, κ Σάναχαν, κ. Καλμούκου, κ. Λαδάκου, δις Δεμπίκας… μίλησαν με τους γονείς και ο υπουργός μίλησε με τους μαθητές και μαθήτριες και με μερικούς από τους συγκεντρωμένους.  

Τους έγινε ξενάγηση στους χώρους του Σχολείου, στο Γυμναστήριο και τελικά πήγαμε στη βιβλιοθήκη όπου ο Σύλλογος Γονέων και Διδασκάλων θα έκανε τη δεξίωση στον Υπουργό. 

Ελάτε λέω στον κ. Υπουργό να σας δείξω και την βιβλιοθήκη και περπατούσαμε ανάμεσα στα ράφια με τα βιβλία. 

-Βλέπετε κ. υπουργέ τα ελληνικά μας βιβλία είναι παλιά γιατί έχουμε να πάρουμε πολλά χρόνια βιβλία από την Ελλάδα.  Απλώνω και βγάζω δύο βιβλία το ένα ήταν της Ελληνικής Ιστορίας και το άλλο το ΠΙΣΤΕΥΩ του Παπαδόπουλου.

Μόλις το είδε ο κ. Ρωμαίος κοκκίνησε.

-Δεν πρέπει να υπάρχει το βιβλίο αυτό εδώ, μου είπε. 

-Συμφωνώ κ. Υπουργέ αλλά από το 1969 έχουμε να λάβουμε βιβλία από την Ελλάδα και αυτό ήταν το τελευταίο βιβλίο που έλαβε αυτό το Σχολείο, του απαντώ.  Και συνέχισα, "κύριε υπουργέ μόλις λάβουμε βιβλία από την Ελλάδα θα το πετάξουμε να είσαστε βέβαιος". 

-Θα σας στείλω βιβλία αμέσως μόλις επιστρέψω στην Αθήνα, δήλωσε ο υπουργός κ. Γεώργιος Ρωμαίος.

Πράγματι, σε ένα μήνα πήγαμε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστώνης και παραλάβαμε 2 φορτηγάκια με βιβλία από την Ελλάδα.  Μπράβο του. 

Χαρά οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι μαθητές και όλη η Ελληνική κοινότητα ήταν χαρούμενη.  Η Βιβλιοθήκη του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου γέμισε καινούργια βιβλία.  Ήταν τόσα πολλά που η διευθύντρια άφησε τα παιδιά να πάρουν βιβλία και στα σπίτια τους.

Αυτό που δεν έμαθε τότε ο κ. Ρωμαίος ήταν ότι το ΠΙΣΤΕΥΩ του Παπαδόπουλου το είχε ο Παναγιώτης Κοταράκος (Αλ Καπόνε) στο σπίτι του στο High Street, Lowell, και καθ’ οδόν από τη δουλειά μου προς το σχολείο σταμάτησα και τον παρακάλεσα να μου το δανείσει για μερικές ώρες.

Λένε ότι ο “σκοπός αγιάζει τα μέσα”. 

Λίγα χρόνια αργότερα σε ένα συνέδριο στην Ελλάδα, μιλούσα με τον υφυπουργο Απόδημου Ελληνισμού κ. Γρηγόρη Νιώτη όταν μας πλησίασε ο κ. Γ. Ρωμαίος.  Του είπα ακριβώς τι είχε γίνει στο Ελληνικό Σχολείο του Lowell και έβαλε τα γέλια.

Σε ευχαριστούμε.  Υπουργέ Γεώργιε Ρωμαίο.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

                                                                                                   Βασίλης Καυκάς