Εκλογές 2023: Tα 3+1 στοιχήματα της δεύτερης κάλπης

   Τρίτη, 30 Μαΐου, 2023

Το εύρος της αυτοδυναμίας Μητσοτάκη, η ύστατη προσπάθεια Τσίπρα για τη «διάσωση» του ΣΥΡΙΖΑ, η διεκδίκηση Ανδρουλάκη και οι φιλοδοξίες ΚΚΕ και μικρών κομμάτων

Στις δεύτερες εκλογές της 25ης Ιουνίου δεν κρίνεται η κυβέρνηση. Αυτή εκρίθη την περασμένη Κυριακή, λαμβάνοντας τα εύσημα του εκλογικού σώματος. Κατά τα φαινόμενα η Νέα Δημοκρατία κατέρχεται στη δεύτερη εκλογική μάχη με αυτοπεποίθηση μεγάλη. Η νίκη που πέτυχε κατά κράτος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ της επιτρέπει να αισιοδοξεί και βάσιμα να ελπίζει ότι θα επαυξήσει τις δυνάμεις της, επιτυγχάνοντας έτσι άνετη και μη αμφισβητήσιμη αυτοδυναμία.

Το σχέδιο οικονομικού μετασχηματισμού

Η αίσθηση που επικρατεί στην ευρύτερη πολιτική πιάτσα είναι ότι σε τούτες τις συνθήκες απογοήτευσης των άλλων ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει περίπατο στις 25 Ιουνίου. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι ο ίδιος δεν εφησυχάζει και προετοιμάζεται για περιοδείες και ισχυρή καμπάνια ώστε να εξασφαλίσει και αριθμητικά την αυτοδυναμία που του στέρησε, όπως λέει, ο νόμος της απλής αναλογικής.

Ο κ. Μητσοτάκης ευλόγως πια επιδιώκει μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία 170 εδρών, που θα του επιτρέψει να ξεδιπλώσει με άνεση τη διακηρυγμένη από το 2019 μεταρρυθμιστική του πολιτική και να εφαρμόσει το σχέδιό του για τον οικονομικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Πιστεύει δε ότι με τον «αέρα» της μεγάλης νίκης της 21ης Μαΐου μπορεί να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να δημιουργήσει τις πολιτικές και κοινοβουλευτικές συνθήκες για ανεμπόδιστη εφαρμογή των μεγάλων αλλαγών που έχει κατά νου. Στενοί του συνεργάτες όταν ερωτώνται για το μετά αποφεύγουν απαντήσεις, παρά επιμένουν ότι επί του παρόντος προέχει η επιβεβαίωση τόσο της μεγάλης νεοδημοκρατικής νίκης, όσο και της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ. Τους απασχολεί, είναι αλήθεια, η Νίκη του απίθανου δασκάλου-θεολόγου από το Μοσχοχώρι Πιερίας που φέρνει στην Ελλάδα μια θρησκόληπτη εκδοχή της εναλλακτικής Δεξιάς και πέραν πάσης προσδοκίας κέρδισε το 2,92% και διακηρύσσει ότι η δεύτερη κάλπη του Ιουνίου θα τον εγκαταστήσει στα έδρανα της Βουλής. Δεν είναι αδιάφορο ένα τέτοιο ενδεχόμενο επειδή θα ψαλιδίσει το εύρος της αυτοδυναμίας του κ. Μητσοτάκη.

Ισχυρή πλειοψηφία, αδύναμη αντιπολίτευση

Με άλλα λόγια, για τον κ. Μητσοτάκη έχει εξαιρετική σημασία η εξασφάλιση των ίδιων ή και υψηλότερων ποσοστών στις 25 Ιουνίου. Και αυτό γιατί απλούστατα στη δεύτερη θητεία των μεγάλων αλλαγών θέλει να έχει την ισχυρότερη δυνατή πλειοψηφία και απέναντί του μια ηττημένη, μικρή, αδύναμη και κατακερματισμένη αντιπολίτευση, σαν κι αυτή που προέκυψε από τις κάλπες της 21ης Μαΐου. Λίγοι έχουν παρατηρήσει ότι τα δύο βασικά ανταγωνιστικά μεταξύ τους κόμματα που συνθέτουν τον πόλο της Κεντροαριστεράς έλαβαν συνολικά από τα μικρότερα ποσοστά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ – ΠαΣοΚ φθάνει μόλις στο 31,5% του εκλογικού σώματος!

Υπό αυτή την έννοια, με δεδομένη τη συντηρητική στροφή και στον βαθμό που η Νέα Δημοκρατία επιτύχει τη διεκδικούμενη ισχυρή αυτοδυναμία, η κάλπη της 25ης Ιουνίου θα είναι κατά βάση κάλπη ανάδειξης των σχημάτων που θα πρωταγωνιστήσουν στον χώρο της αντιπολίτευσης.

Καθ’ υπερβολήν ορισμένοι μιλούν για εκλογές αντιπολίτευσης. Κακά τα ψέματα, όντως ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ θα παλέψουν για τα πρωτεία της μικρής αντιπολίτευσης παρά για οτιδήποτε άλλο. Αυτό άλλωστε δηλώνει και η μεταξύ τους σύγκρουση την επομένη των εκλογών της 21ης Μαΐου.

Ετοιμοι να μοιραστούν τα ιμάτια του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι πεσμένος στα πατώματα. Δεν μπορούσε να φανταστεί την επελθούσα συντριβή, παρότι είχε εγκαίρως, σχεδόν εδώ και έναν χρόνο, στη διάθεσή το τα «αζύγιστα» αποτελέσματα των ερευνών που δεν έδιναν πάνω από 20% στο κόμμα του. Δεν πίστευε τα αποτελέσματα των ερευνών, είχε εξαρχής τοποθετηθεί εναντίον των ερευνών, τις αντιμετώπιζε ως εργαλεία προοπαγάνδας και ασκούσε την όποια επιρροή διατηρούσε ώστε να προσαρμόζουν τα στοιχεία που ελάμβαναν στα μέτρα ενός υποτιθέμενου ντέρμπι, που δεν υπήρχε, καθώς είχε χαθεί στον κύκλο των ισχυρών μεταπανδημικών προσδοκιών που επικράτησαν στην ελληνική οικονομία.

Τώρα αντιλαμβάνεται πως όλοι θα επιχειρήσουν να «σκυλέψουν» το «πτώμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν εγκαταλείπει τη μάχη και πως θα προσπαθήσει να διασώσει ό,τι διασώζεται. Ωστόσο όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα θα επιχειρήσουν να πάρουν ό,τι μπορούν από τον εκλογικά τραυματισμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη ο Νίκος Ανδρουλάκης, ενισχυμένος από το θετικό πλην «σεμνό» αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του να επικρατήσει του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές της 25ης Ιουνίου και έτσι να κερδίσει τη θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι αβάσιμη η φιλοδοξία του. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής σε τουλάχιστον πέντε περιοχές το ΠαΣοΚ επικράτησε του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με τους ψηφοφόρους του Αλέξη Τσίπρα απογοητευμένους μπορεί να αναπτυχθούν δυναμικές, ικανές να επιτρέψουν στον κ. Ανδρουλάκη να διεκδικήσει με αξιώσεις τον ρόλο του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Οι περισσότεροι των ερευνητών εκτιμούν ότι στη δεύτερη κάλπη ο Αλέξης Τσίπρας θα πιεστεί έτι περαιτέρω. Οι πιο μετριοπαθείς προβλέπουν ότι θα πέσει στο 16%-17%, στα επίπεδα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου του 2012. Σε μια τέτοια εκδοχή το ΠαΣοΚ του κ. Ανδρουλάκη μπορεί να ελπίζει σε ποσοστά μεταξύ 13%-14%.

Ομως δεν είναι ο μόνος που φιλοδοξεί να κερδίσει σημαντικό μερίδιο από ενδεχόμενη νέα υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, που διεκδικεί την ψήφο των πάσης φύσεως «δικαιωματιστών» και ξεπέρασε τον παρασυρθέντα από την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στα Τάρταρα κ. Γιάνη Βαρουφάκη, ήδη διεκήρυξε ότι στοχεύει διπλασιασμό των ψήφων και είσοδο στη Βουλή. Και το αφυπνισθέν και ενισχυμένο ΚΚΕ του χαρισματικού, όπως αποδείχθη, στην επικοινωνία κ. Δημήτρη Κουτσούμπα θα διεκδικήσει επίσης μερίδιο από τον υποχωρούντα ΣΥΡΙΖΑ.

Το ενδεχόμενο της αποχώρησης

Το ερώτημα που τίθεται στην περίπτωση που συνεχιστεί η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τι θα πράξει ο Αλέξης Τσίπρας. Θα επιμείνει στην ηγεσία ενός θνήσκοντος κόμματος ή θα πάει για άλλα; Ο ίδιος δήλωσε παρών και στη δεύτερη εκλογική μάχη, με σκοπό να διατηρήσει τα πρωτεία της αντιπολίτευσης και να αποτρέψει την παντοδυναμία Μητσοτάκη. Αν όμως χάσει ξανά είναι προφανές ότι δεν θα είναι εύκολο να παραμείνει ηγέτης του συνομοσπονδιακού κόμματος που σήμερα προεδρεύει. Ισως και μην έχει νόημα, όπως λένε όσοι κινούνται κοντά του. Ολοι γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα τάσεων και ομάδων, ένα συνονθύλευμα αριστερών και αριστερίστικων ομάδων, που είχαν ασκηθεί κατά βάση στην πολιτική των δρόμων και ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν ιδεολογικές και άλλες αγκυλώσεις. Οποτε ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε αλλαγές βρήκε τοίχο απέναντί του. Ούτε την ανανέωση μπόρεσε να κάνει, ούτε το κόμμα του να μετασχηματίσει σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό αριστερής απόκλισης σχήμα όπως επιθυμούσε. Αν συνεχίσει να πέφτει, δεν αποκλείεται να παραιτηθεί αν οι σύντροφοί του δεν συναινέσουν σε γενναίες αλλαγές. Στην περίπτωση αυτή το πιθανότερο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε ένα μικρό κόμμα που θα τρώει τις σάρκες του επανερχόμενο στα προ του 2007 ελάχιστα ποσοστά του. Και ο Αλέξης Τσίπρας ίσως πλέον να επιχειρήσει τη συγκρότηση ενός άλλου λαϊκού κόμματος ελπίζοντας σε μια επιστροφή στο μακρινό μέλλον.

«Αποτελεσματική επαγγελματική κυβέρνηση»

Σε αυτές τις αντιπολιτευτικές συνθήκες και στον βαθμό που η Νέα Δημοκρατία κερδίσει άνετη αυτοδυναμία, ο κ. Μητσοτάκης, όπως λένε οι γνωρίζοντες, θα επιχειρήσει να χτίσει μια «αποτελεσματική, επαγγελματική κυβέρνηση», με στελέχη εγνωσμένης αξίας και εμπειριών, ικανών να προωθήσουν με επάρκεια τις μεταρρυθμίσεις και να επιτύχουν τον επιδιωκόμενο «οικονομικό μετασχηματισμό της χώρας». Οπως λένε οι γνωρίζοντες, «ο κ. Μητσοτάκης αναζητεί τέσσερις-πέντε Πιερρακάκηδες και Σκυλακάκηδες προκειμένου να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων στην Ελλάδα». Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν έχει βρει τα καταλληλότερα πρόσωπα για μια «αποτελεσματική και επαγγελματική» κυβέρνηση, αλλά είναι βέβαιο ότι τα αναζητεί…

TO BHMA