Μητροπολίτης Μεσογαίας: Η ημέρα που «σταμάτησε ο νους»

 Τρίτη, 30 Ιανουαρίου, 2024

Δήμητρα Κρουστάλλη

Ο πρώην αστροφυσικός που έγινε «διώκτης» των ομόφυλων γάμων - Οι σπουδές στο Χάρβαρντ και στο MIT, οι υπερσυντηρητικές απόψεις και οι θεωρίες συνωμοσίας

Τζάμπα κατηγορούν οι προοδευτικοί για σκοταδισμό τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο Χατζηνικολάου. Δεν πρόκειται ούτε να τον θίξουν ούτε να τον μετακινήσουν από τις θέσεις του. Αυτός που νεαρός ονόμαζε, όπως έχει πει, τον εαυτό του άθεο, επειδή τη θρησκεία δεν την καταλάβαινε και την ένιωθε σαν ξένο σώμα πάνω του, που ακόμα αστράφτουν τα μάτια του όταν μιλά για τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Τμήμα Αστροφυσικής του Χάρβαρντ, μόλις συνειδητοποίησε ότι η επιστήμη άφηνε ένα κενό μέσα του, στράφηκε προς τον Βασιλέα της Δόξης για να νιώσει την «υπερχείλιση» που αναζητούσε. Τότε ακόμα δεν καταλάβαινε την Εκκλησία και εξερευνούσε την πίστη μέσα από αυτό που κατανοούσε καλύτερα, τις θεωρίες για τις μαύρες τρύπες. Στο τέλος η πίστη μάλλον άνοιξε μια τρύπα μέσα του, που κατάπιε την επιστήμη.

Ολα άλλαξαν πριν από 40 χρόνια

Τι επιστημονικό υπάρχει στην άποψη ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ιδέα που σφηνώνεται στο μυαλό των παιδιών από ένα ισχυρό πολιτικό και παγκόσμιο λόμπι και εξαπλώνεται σαν μια επιδημία όσο δεν βρίσκει την κατάλληλη θεραπεία;

Ο Νικόλαος δεν είναι κανένας αφελής συνωμοσιολόγος, χρησιμοποιεί τα πτυχία του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ καθώς και την επαγγελματική απασχόλησή του επί δύο έτη στη θέση του επιστημονικού συμβούλου της NASA ως διαπιστευτήρια ενός ανώτερου νου.

Αυτός ο νους την 1η Φεβρουαρίου του 1984 σταμάτησε, κατά δική του παραδοχή, έπειτα από 8 ημέρες περισυλλογής να σκέφτεται σαν επιστήμονας και σε ακόμα 22 ημέρες εγκατέλειψε τη μεγάλη του επιθυμία να παντρευτεί, δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του με την παπαδιά στο πλευρό του να πηγαίνουν στο σουπερμάρκετ.

Στις 18 Μαρτίου 1989 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης – όπου από το 1967 ήταν Μητροπολίτης ο Σεβαστιανός, γνωστός ως ιδρυτής και επικεφαλής του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα – και στη συνέχεια μετέβη στη Σιμωνόπετρα, στο Αγιον Ορος, μέχρι το 1990 που διακόνησε ως εφημέριος στο αγιορείτικο Μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα.

Το 2004 εξελέγη Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον μακαριστό Χριστόδουλο, ο οποίος ήθελε να τον τοποθετήσει στη Θεσσαλονίκη, από όπου κατάγεται ο Νικόλαος, αλλά τελικά εκεί μετατέθηκε ο Ανθιμος.

Ο νέος Μητροπολίτης αμέσως κέντρισε το ενδιαφέρον ως κάποιος που εγκατέλειψε τη διδασκαλία και την έρευνα στα δύο πιο ξακουστά αμερικανικά πανεπιστήμια για να γίνει δεσπότης σε μια άκρη της Αττικής, όπου αποδείχθηκε εξαιρετικά δραστήριος, δημοφιλής και υπερσυντηρητικός στις απόψεις του.

Το εντυπωσιακό βιογραφικό του περιλαμβάνει σπουδές Φυσικής στο ΑΠΘ, Αστροφυσικής στο Χάρβαρντ, Μηχανικής των Ρευστών και Μαθηματικής Φυσιολογίας στο ΜΙΤ, Βιοϊατρικής Τεχνολογίας στο HST (κοινό πρόγραμμα Χάρβαρντ και ΜΙΤ), έρευνα και εργασία στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης και στο Νοσοκομείο Παίδων Βοστώνης.

Παράλληλα, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης και στη Θεολογική Σχολή στη Θεσσαλονίκη.

Τον Δεκέμβριο του 1993 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση του πρώτου Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας στην Ελλάδα. Είναι μέλος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας του υπουργείου Υγείας και πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Σε ποιον άλλο θα ανέθετε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την εισήγηση στην Ιερά Σύνοδο σχετικά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ειδικά όταν επιδίωκε μέσω της σκληρής γλώσσας να μαλακώσει τις αντιδράσεις για ένα τόσο διχαστικό ζήτημα. Η 29σέλιδη εισήγησή του Νικόλαου, γραμμένη σε πολυτονικό σύστημα, είναι ένα μείγμα αναχρονισμού και μιας ιδιάζουσας αντίληψης της ομοφυλοφιλίας ως ασθένειας και ως παγκόσμιας συνωμοσίας, η οποία εξελίσσεται σε κίνδυνο για την Ορθοδοξία.

Οι «παρελάσεις υπερηφάνειας», γράφει, «με πρόφαση τη διεκδίκηση αναγνώρισης και δικαιωμάτων» στην ουσία «προβάλλουν προκλητικά αντιλήψεις, μάλιστα με στήριξη επιφανών εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, πρωθυπουργών, προέδρων κρατών, ακαδημαϊκών προσωπικοτήτων, χρηματοδοτούμενες από μεγάλους οργανισμούς όλου του φάσματος». Η υπόθεση έχει λάβει τη μορφή «επίμονης και επιθετικής προσηλυτίζουσας ιδεολογίας, συχνά με αντιθρησκευτικό και αθεϊστικό χρώμα», παρασύροντας ακόμα και ηγέτες του χριστιανικού κόσμου, όπως ο Πάπας Φραγκίσκος.

Ο «ολισθηρός» δρόμος Δύσης και… Μητσοτάκη

Σαν να μην έφταναν αυτά, μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ καταλαμβάνουν θέσεις υψηλής ευθύνης στον δημόσιο βίο, όπως βουλευτές, γερουσιαστές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι κρατών κ.λπ. και αναπτύσσουν ακτιβιστική δράση. Μέσα σε αυτό το κλίμα της «ανεκτικότητας» και «του σεβασμού στη διαφορετικότητα» τα παιδιά προσηλυτίζονται μέσα από κινούμενα σχέδια, ταινίες, σχολικά εγχειρίδια, που τους προκαλούν σύγχυση και εθισμό. Οι λεγόμενες «χριστιανικές» χώρες της Ευρώπης, η Αυστραλία, ο Καναδάς, προωθούν ανεκτικούς νόμους απορρίπτοντας την πολιτισμική τους παράδοση, οι ΗΠΑ διχάζονται και οι μόνες που ανθίστανται είναι η Ρωσία, η Ουγγαρία, οι μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ, πιστεύει, εξελίχθηκε σε ιδεολόγημα με φανατικούς υποστηρικτές, έχει λάβει διαστάσεις μόδας, η σύγχρονη προβληματική περί φύλου συνδυάζεται με ένα πανίσχυρο lobbying, ίσως το ισχυρότερο στον κόσμο, κινούμενο από αθέατα κέντρα με άγνωστους σκοπούς. Συντελείται μια «επίθεση κατά της ανθρώπινης φύσης με χειρότερες συνέπειες από την κλιματική αλλαγή» συμπεραίνει.

Ο «ολισθηρός» δρόμος που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταγράφεται λεπτομερώς. Στις 15 Ιουνίου διεξήχθησαν οι εκλογές, στις 4 Ιουλίου έσπευσε να εξαγγείλει στο Bloomberg τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

«Το ερώτημα που αιωρείται είναι γιατί ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του επιμένουν τόσο, παρά τις αντίθετες φωνές» ακόμα και εντός της ΝΔ και έχουν μετατραπεί σε «ιδεολογικούς ιεροκήρυκες» μιας νομοθετικής συμμόρφωσης που είναι ξένη προς τις παραδόσεις της χώρας μας.

Απάντηση δεν δίνει ούτε για το μοχθηρό παγκόσμιο σύστημα που επιδιώκει να μετατρέψει τα παιδιά σε ομοφυλόφιλους ενηλίκους ούτε για το πρωθυπουργικό περιβάλλον που υπέκυψε τόσο πρόθυμα σε αυτή τη μόδα, σε αντίθεση με τα αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα που επικαλείται ως παραδείγματα. Δεν αναγνωρίζει καν τις επιστημονικές τρύπες στις θεωρίες του, π.χ. τα ετερόφυλα ζευγάρια χωρίς παιδιά πώς χωράνε στον δικό του ορισμό του γάμου;

Αλλοίωση ηθών, εκτροπή, ασθένεια…

Οι παραπάνω απόψεις, κοινές στο εσωτερικό της Εκκλησίας, μοιάζει να έχουν εδραιωθεί στο μυαλό του, όπως η κιβωτός στο όρος Αραράτ, και τις μεταγγίζει με τη μειλίχια, υπνωτιστική φωνή του όπου βρίσκει βήμα: Βιολογικά τα φύλα είναι μόνο δύο, το αναπαραγωγικό σύστημά τους λειτουργεί συμπληρωματικά με μοναδικό σκοπό τη γέννηση μιας νέας ζωής. Ο γάμος είναι υποχρεωτικά ετεροφυλικός, ενώ ο ομοφυλικός συνιστά «αλλοίωση των κοινωνικών ηθών», υπονόμευση του έθνους, εκτροπή, ασθένεια.

Τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών είναι ελάχιστα, προέκυψαν εκτός της πατρίδας μας, λύσεις μπορούν να βρεθούν, αλλά η Εκκλησία δεν είναι χώρος «πανδημίας των παθών». Και θα ήταν μεγάλο λάθος να μη δεχθεί ότι η ομοφυλοφιλική πράξη, εκτός από ψυχική διαταραχή, είναι και αμαρτία, την οποία η Εκκλησία μπορεί να θεραπεύσει.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι έχει απαλλάξει ομοφυλόφιλα άτομα από το άχθος της πλάνης τους και απελευθέρωσε την ψυχή τους. Οχι μόνο αυτό. Επί δυόμισι χρόνια, όπως αναφέρει στις ομιλίες του, χτένισε μόνος του την παγκόσμια βιβλιογραφία προκειμένου να καταλάβει αν υπάρχει γενετικό, επιγενετικό ή ορμονικό υπόβαθρο στην ομοφυλοφιλία. Δεν μπόρεσε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Συμβουλεύτηκε ειδικούς επιστήμονες, αδιέξοδο και από εκεί.

Ωστόσο, στο Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας έκαναν κάτι για το θέμα αυτό που δεν έχει παγκόσμιο προηγούμενο, ακόμα όμως δεν το ανακοινώνουν. Κακώς. Δεν είναι ασήκωτο να κρατά τόσα άτομα δέσμια της αμαρτίας αντί να τα ελευθερώσει; Πώς, ενώ διατηρεί την ιδιότητα του επιστήμονα και ορίζει την επιστήμη ως συνδιαλλαγή με το άγνωστο, έχει καταργήσει το άγνωστο στις διανοητικές αναζητήσεις του; Ιδίως όταν κηρύσσει ότι «αν δεν αγαπάμε τον πλησίον μας, στο κενό είναι όλος ο πνευματικός μας αγώνας».