Ο Αλεξάντερ πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 78 ετών σε νοσοκομείο του Ντάλας, είπε ο Ντάνιελ Σπινκς (Daniel Spinks) ένας μακροχρόνιος φίλος του. Είπε ότι ο Αλεξάντερ είχε πρόσφατα νοσηλευτεί αφού διαγνώστηκε με Covid-19, αλλά δεν γνώριζε την αιτία θανάτου.
Ο Αλεξάντερ προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1952, όταν ήταν 6 ετών. Eμεινε παράλυτος από τον λαιμό και κάτω και άρχισε να χρησιμοποιεί έναν σιδερένιο πνεύμονα, έναν κύλινδρο που περιείχε το σώμα του καθώς η πίεση του αέρα στον θάλαμο εξανάγκαζε αέρα μέσα και έξω από τους πνεύμονές του. Είχε εκατομμύρια προβολές στον λογαριασμό του στο TikTok.
«Του άρεσε να γελάει», είπε ο Σπινκς. «Hταν απλώς ένα από τα φωτεινά αστέρια αυτού του κόσμου».
Σε μια από τις αναρτήσεις του «Συνομιλίες με τον Πολ» στο TikTok, ο Αλεξάντερ λέει στους θεατές ότι «το να είμαι θετικός είναι τρόπος ζωής για μένα», καθώς το κεφάλι του ακουμπά σε ένα μαξιλάρι και ο σιδερένιος πνεύμονας ακούγεται να τριγυρίζει στο βάθος.
Ο Σπινκς είπε ότι η θετικότητα του Αλεξάντερ είχε βαθιά επίδραση στους γύρω του. «Το να είσαι κοντά στον Πολ ήταν μια διαφώτιση από πολλές απόψεις», είπε ο Σπινκς. Ανέφερε ακόμη ότι η θετικότητα του Αλεξάντερ είχε βαθιά επίδραση στους γύρω του. «Το να είσαι κοντά στον Πολ ήταν μια διαφώτιση από πολλές απόψεις», τόνισε.
Ο Σπινκς είπε ότι ο Αλεξάντερ είχε μάθει πώς να «παίρνει βαθιές αναπνοές» για να είναι έξω από τον σιδερένιο πνεύμονα για κάποιες ώρες της ημέρας. Χρησιμοποιώντας ένα ραβδί στο στόμα του, ο Αλεξάντερ μπορούσε να πληκτρολογήσει σε έναν υπολογιστή και να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο, ανέφερε ο Σπινκς.
«Καθώς μεγάλωνε, είχε περισσότερες δυσκολίες στην αναπνοή έξω από τον πνεύμονα για χρονικές περιόδους, οπότε πραγματικά απλώς αποσύρθηκε στον σιδερένιο πνεύμονα», είπε ο Σπινκς.
Ο Γκάρι Κοξ (Gary Cox), ο οποίος είναι φίλος με τον Αλεξάντερ από το κολέγιο, είπε ότι ο φίλος του ήταν πάντα χαμογελαστός. «Ηταν τόσο φιλικός», είπε ο Κοξ. «Ηταν πάντα χαρούμενος».
Ενα βιβλίο που έγραψε ο Αλεξάντερ για τη ζωή του, «Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung», κυκλοφόρησε το 2020. Ο Κοξ εξήγησε ότι ο τίτλος προέρχεται από μια υπόσχεση που του έδωσε η νοσοκόμα του Αλεξάντερ όταν ήταν μικρό αγόρι: θα έπαιρνε ένα σκύλο αν μπορούσε να μάθει να αναπνέει μόνος του για τρία λεπτά.
«Αυτό χρειάστηκε ίσως δύο χρόνια, τρία χρόνια πριν μπορέσει να μείνει έξω για τρία λεπτά και μετά πέντε λεπτά και μετά 10 λεπτά και μετά τελικά πήρε τη δύναμη να μάθει να μένει έξω όλη την ημέρα», είπε ο Κοξ. Και, πράγματι, ο Αλεξάντερ απέκτησε αυτό το κουτάβι.
Ο Αλεξάντερ, ο οποίος απέκτησε πτυχίο στα Οικονομικά το 1978 από το Πανεπιστήμιο του Τέξας και πτυχίο Νομικής από τη σχολή το 1984, ήταν ένας άνθρωπος που είχε ισχυρή πίστη στον Θεό, είπε ο Σπινκς. Εγιναν φίλοι το 2000, όταν ο Κοξ έπιασε δουλειά ως οδηγός και βοηθός του.
Είπε ότι οδηγούσε τον Αλεξάντερ στο δικαστικό μέγαρο και μετά τον έσπρωχνε στη δικαστική διαδικασία με το αναπηρικό του καροτσάκι. Εκείνη την εποχή, ανέφερε, ο Αλεξάντερ μπορούσε να περάσει περίπου τέσσερις έως έξι ώρες έξω από έναν σιδερένιο πνεύμονα και ήταν σε σιδερένιο πνεύμονα όταν ήταν στο γραφείο ή στο σπίτι του.
Ο Σπινκς δούλεψε μόνο για τον Αλεξάντερ για περίπου ένα χρόνο, αν και παρέμειναν φίλοι, και είπε ότι ήταν μεταξύ των φίλων που βοήθησαν στη συντήρηση και την επιδιόρθωση των σιδερένιων πνευμόνων του Αλεξάντερ, κάθε φορά που δεχόταν κλήση και έτρεχε να διορθώσει κάποια ζημιά του πνεύμονα, που είχε αγοραστεί από το eBay και το επισκεύαζαν συχνά καθώς είχαν σταματήσει να υπάρχουν τα ανταλλακτικά στο εμπόριο.
Η πολιομυελίτιδα ήταν κάποτε μία από τις πιο τρομακτικές ασθένειες του έθνους και το εμβόλιο ανακαλύφθηκε το 1955, συμβάλλοντας στη ραγδαία μείωση περιστατικών, μέχρι που σχεδόν μηδενίστηκαν το 1970.
Πηγή: «Associated Press», Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου