Μεγάλη Δευτέρα, 29 Απριλίου, 2024
Είμαστε κοντά στις Ευρωεκλογές. Σε εποχή που δίνει την αίσθηση της πολιτικής παρακμής. Προεκλογικές ιαχές και οι άναρθρες κραυγές ακούγονται από τους υποψήφιους εθνοπατέρες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Φιλοξενούμενοι των τηλεοπτικών Μέσων Ενημέρωσης ευτελίζουν τον πολιτικό λόγο, την πολιτική, ταλανίζουν και πυροδοτούν το εύθραυστο οικοδόμημα της Δημοκρατίας. Ως Ελληνες έχουμε την μακρότερη παράδοση του πολιτικού λόγου που είναι καταγεγραμμένος και αρχίζει με το Ομηρικό έπος.
Στην εποχή μας περιμένουμε ο πολιτικός λόγος να διαμορφώνεται σε επίπεδα υψηλής τελειότητας.
Αυτό επιτάσσει η εγκαθίδρυση του υπάρχοντος δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Ομως προϋποθέτει κάποιες αρχές που πρέπει να τηρούνται αλλά και να κοσμούν όλους εκείνους που ασχολούνται με τα «κοινά της πόλης» και πάνω απ´ όλα, να διακρίνονται για το πολιτικό ήθος και την αγωγή του λόγου. Εχει παρατηρηθεί όμως ότι η παρουσία τους στα τηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης αλλά και στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου (όταν φυσικά παρευρίσκονται) θεωρείται πολλές φορές ότι δεν ανταποκρίνεται στις αρχές της πολιτικής ευπρέπειας και πολιτικής ηθικής. Υποβιβάζει το πνευματικό επίπεδο του πολίτη. Ισως να πιστεύουν ότι απευθύνονται σε πολίτες που ζουν σε τριτοκοσμική χώρα. Με ανύπαρκτη πολιτική σκέψη χωρίς την ενδεδειγμένη πολιτική συμπεριφορά και με απρεπή γλωσσικό εκφυλισμό νομίζουν ότι μπορούν να μας χειραγωγήσουν και να μας μετατρέψουν σε «χαυνοπολίτες» ή «κεχηναίους πολίτες». Να μας οδηγήσουν σε σύγχυση και σε κατάσταση πολιτικής χαυνώσεως (Αριστοφάνης).
Ισως η άγνοιά τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν, ότι: Για μας τους νέο-Ελληνες θα μπορούσε να ισχύσει αυτό που γράφει ο Ουμπέρτο Εκο, ότι «είμαστε πνευματικοί νάνοι, όμως νάνοι που στέκουν στις πλάτες Γιγάντων … ….και μπορούμε να βλέπουμε πιο μακριά στον ορίζοντα απ´ όσο εκείνοι».
Οι Αθηναίοι από την εποχή του Σόλωνα και κυρίως τον 5ο αιώνα, ανέδειξαν τη Δημοκρατία ως υπόδειγμα Κοινωνικού βίου. Παρόλα αυτά σήμερα φαίνεται να αγνοείται. Γιατί ξεχνούν ότι πίσω από τον μηχανισμό των πολιτικών εκδηλώσεων, υφίσταται η ουσία της πνευματικής καλλιέργειας, η αυτογνωσία, το πολιτικό ήθος ως έκφραση αρετής. Ακόμη ότι ο πολιτικός δεν αυτοσαρκάζεται. Δεν είναι ένας καναλο-επαγγελματίας πολιτικός ταραχοποιός, που γίνεται γραφικός με τη θλιβερή παρουσία του, η οποία εγγίζει τα όρια της γελοιοποίησης.
Ποικίλα παρόμοια γεγονότα με ατυχείς άκομψες παρουσίες προκαλούν αναξιοπιστία , εκθέτουν τη χώρα, επιδεικνύουν ανευθυνότητα και δυναμιτίζουν τη Δημοκρατία με τη δική τους πολιτική αθλιότητα. Θα πρέπει να υπάρξει «φραγή» στα ξεπερασμένα πολιτικά τέρατα που στερούνται ήθους και πολιτικής αισθητικής συμπεριφοράς. Να μην περιφέρονται τελικά ως γυρολόγοι στα τηλεοπτικά κανάλια γιατί μ´ αυτή τη συμπεριφορά τους επαναφέρουν στο προσκήνιο τη «Θεία Κωμωδία», με την αρμονία του ποιητικού περιεχομένου, που όπως γράφεται, καθρεφτίζεται πιστά με το πλάτος των φαινομένων της πραγματικής ζωής.
Ισως δεν έγινε ακόμη αντιληπτό ότι οι πολίτες δεν αρέσκονται και δεν σαγηνεύονται από τις πολιτικές πασαρέλες, για να επιλέξουν εκπρόσωπο μιας απολίτικης κουλτούρας. Θα αποδώσει το «προσήκον». Θα προχωρήσει με σώφρονα νου να επιλέξει αλλά και να εφαρμόσει με απόλυτη δικαιοσύνη τον «οστρακισμό» για όσους προτάσσουν το δικό τους συμφέρον, αγνοούν ότι η χώρα, η κοινωνία, ταλανίζεται από θλιβερά γεγονότα που σκιάζουν την καθημερινότητα. Ακόμη, ότι γύρω από τη χώρα μας ελλοχεύει ένας ακήρυχτος πόλεμος που εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή, με απρόβλεπτες συνέπειες και με τραγικές φιγούρες πείνας, δυστυχίας, όπως αναφέρονται από όλα τα μέσα της διεθνούς ενημέρωσης.
Απαιτείται σύνεση, ευκοσμία, αρετή, πολιτική ηθική και σεβασμός. Ας μην δημιουργούνται παραστάσεις, εικόνες και γεγονότα που δημιουργούν ψυχικό αναβρασμό. Μην προσπαθείτε να μας μεταφέρετε στην εποχή των μεγάλων αμφισβητήσεων, δημιουργώντας ένα κακόγουστο σκηνικό, σενάριο της καθημερινότητας, «Preludio» μιας αρχικής πολιτικής παράστασης, προκαλώντας ένα κακόγουστο και ξεπερασμένο θέαμα πολιτικής αισθητικής.
Ο μηχανισμός της δημαγωγίας και της ξέφρενης πολιτικής καρικατούρας, στοχεύει σε χειραγώγηση και σε δημιουργία πολιτικής σύγχυσης.
Ο λαός, η κοινωνία, οι «πολίτες» περιμένουν δικαίωση. Αυτή που θα γράψει η Ιστορία. Την ιστορία της αξιοπρέπειας. Και γι’ αυτό θα απαντήσει με ελεύθερη τη βούλησή του εφαρμόζοντας ως έκφραση πραγμάτωσης τον «οστρακισμό» για τους θρασύδειλους, τους καιροσκόπους αχθοφόρους της αναξιοπρέπειας, απαξιώνοντας συγχρόνως τους μεταπράτες της αθλιότητας.
Η κοινωνία μας απαιτεί και επιθυμεί να επιλέξει εκείνον που θα υπηρετεί τον «πολίτη», την Κοινότητα. Αυτόν που θα αναδύει με τις πράξεις του ηθική, πολιτισμική κουλτούρα. Θα προβάλει και θα καταγράφει αξίες, θα διαχέει καλλιέπεια και ανθρωπισμό. Ο Ελληνισμός επιθυμεί να έχει στην πολιτική ζωή «φρόνει θνητά άνθρωπο» ενσαρκωτή αξιών, με αυτογνωσία, πνευματικότητα και δικαιοσύνη. Δεν επιθυμεί επαγγελματίες υβριστές, ούτε γελωτοποιούς που μοιάζουν «σαν ζωγραφιά πανάθλιας χήνας» όπως γράφει ο Αριστοφάνης.
Ο εκφραστικός πλούτος, η ορθοέπεια, η σαφήνεια των θέσεων, η μεστότητα και η ευκαμψία του λόγου, να αποτελεί την αρετή που θα πρέπει να κοσμεί αυτούς που θέλουν να υπηρετήσουν τα «κοινά». Το «ωραίο» ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό του πολιτικού λόγου να εκφράζεται με μέτρο, αρμονία και όχι με την επικρατούσα σήμερα στην πολιτική γλώσσα, της «Δισσολογίας».
Γράφοντας αυτά, θα μπορούσα να αναρωτηθώ. Ποια θα είναι η πρακτική ωφέλεια όλων αυτών;.. θα αλλάξει κάτι, σε ένα σαθρό σύστημα πολιτικής; Ρεαλιστικά θα έλεγα… όχι! Από την άλλη όμως, είναι μια φωνή ενός «πραγματιστή» που εκφράζει αγωνία για το μέλλον κάνοντας όμως πιο πλούσιο τον στοχασμό και την ελπίδα.
Ζώντας λοιπόν σε αυτή την εποχή όπου έχουμε οδηγηθεί, των γρήγορων και συνεχών μεταβολών, των συνεχών απαξιώσεων της ανθρώπινης ευκοσμίας και αξιοπρέπειας, σε ένα σύστημα που κυριαρχεί το ψεύδος και η υβριστική πολιτική, έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθησή μας. Με αξιοπρέπεια λοιπόν και με ελευθερία της σκέψης, ο «πολίτης» αυτής της χώρας να χαράσσει το δρόμο που θεωρεί το «ωραίο» αληθινό, αυθεντικό, πλούσιο και δημιουργικό!
Το σύστημα της ελευθερίας -γράφει ο Fichte- μου δίνει ικανοποίηση. Το αντίθετο σκοτώνει και εκμηδενίζει την καρδιά μας ……και συνεχίζει, «το να μένω εκεί ψυχρός και νεκρός, να παρίσταμαι σαν απλός θεατής στην ακολουθία των γεγονότων ….την απορρίπτω και την καταριέμαι!»
Και ο νοών νοείτω …και ουαί τω ανοήτω!
* Ο Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος είναι Πρώην Γενικός Διευθυντής Παιδείας Αρχιεπισκοπής Αμερικής ( 2005-2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου