Παρασκευή, 21 Ιουνίου, 2024
ΒΟΣΤΩΝΗ. Απεβίωσε ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Στεφανόπουλος, ο οποίος ιεράτευσε με ευδοκίμηση στον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Νέας Υόρκης από το 1982 μέχρι και το 2007. Επί ιερατείας του ο Καθεδρικός Ναός γνώρισε ημέρες ανόδου και προόδου. Ηταν πατέρας του διάσημου δημοσιογράφου και πρώην συμβούλου στον Λευκό Οίκο Γιώργου (Τζορτζ) Στεφανόπουλου.
Πρόσφατα και συγκεκριμένα στις 24 Μάϊου 2024 ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδος τίμησε αμφοτέρους την αείμνηστη πρεσβυτέρα Νίκη και τον π. Χαράλαμπο.
Ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος ήταν γόνος ευσεβούς ιερατικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ιερεύς καθώς επίσης και ο κατά ένα έτος μικρότερος αδελφός του, Ηλίας, έγινε ιερεύς. Ο π. Χαράλαμπος γεννήθηκε στο Νεοχώριο Κυλλήνης κοντά στην Πύργο της Ηλείας στις 19 Νοεμβρίου του 1934 και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1939 όταν ήταν μόλις 4 ετών. Ο πατέρας του, ο αείμνηστος π. Γεώργιος Στεφανόπουλος, είχε έλθει εδώ έναν χρόνο νωρίτερα προσκεκλημένος του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής Αθηναγόρα, του μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχη, και υπηρετούσε ήδη στην κοινότητα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην πόλη Great Falls της Μοντάνα. Με την πρεσβυτέρα μητέρα του, τον αδελφό του και τις δύο αδελφές του εγκαταστάθηκαν στη Μοντάνα κι έπειτα από τέσσερα χρόνια μετακόμισαν στην πόλη Λορέιν του Οχάιο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟ “Ε.Κ.”
Επειτα από την αποφοίτησή του από το Λύκειο του Λορέιν-Οχάιο το 1952 εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης από την οποία απεφοίτησε το 1958, στη συνέχεια σπούδασε επί ένα έτος και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ενώ αργότερα το 1970 έλαβε υποτροφία κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, το οποίο είναι ευρύτερα γνωστό ως Boston University.
Η ιεροσύνη για τον π. Χαράλαμπο ήταν η αποστολή και ο σκοπός της ζωής του. Στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τον Ιανουάριο του 2013 για το αφιέρωμα στο «Περιοδικό» του «Ε.Κ.», ανάμεσα στα άλλα, μας είχε πει πως «η ιεροσύνη είναι η αποστολή μου, η κλήση μου, αυτό που ήθελε ο Θεός και η ψυχή μου. Ο κύριος σκοπός -παίρνοντας και το διδακτορικό δίπλωμα- ήταν να υπηρετήσω την Εκκλησία ως ιερεύς, κι αν ήθελε η Εκκλησία να με προωθήσει και κατά άλλο τρόπο, ευχαρίστως» και συμπλήρωσε «αυτό έγινε βέβαια επί ημερών του Ιακώβου που με διόρισε υπεύθυνο του τομέα των οικουμενικών σχέσεων, αλλά πάντοτε υπηρετούσα και σε ενορία».
Είχε πει ακόμα, πως «αν ξεκινούσα τη ζωή μου σήμερα θα ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα, ιερεύς, χωρίς καμία αμφιβολία. Μεγάλη υπόθεση η ιεροσύνη, ακολουθούσα τα βήματα του αείμνηστου πατέρα μου, αλλά και των καθηγητών μου, των σχολαρχών μου». Μίλησε με σεβασμό και αγάπη πολλή για τον πατέρα του, λέγοντας πως «ήταν καλός ιερεύς, αφοσιωμένος στην αποστολή του και την οικογένειά του. Οπου υπηρετούσε, υπηρετούσε με αξία, ήταν άξιος ιερεύς, με τέσσερα παιδιά δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Η μητέρα μου ήταν εξαιρετική πρεσβυτέρα».
Οπου κι αν ιεράτευσε ο μακαριστός π. Χαράλαμπος, πέτυχε, διότι προσέγγιζε τα προβλήματα με αγάπη και διάκριση. Είπε πως «όπου κι αν υπηρέτησα στον Αγιο Δημήτριο του Φωλ Ρίβερ, στην κοινότητα του Σωτήρος του Ράι, στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη του Κλίβελαντ Οχάιο και 25 χρόνια στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Νέας Υόρκης μπορώ να πω ότι βρήκα κατανόηση, εξαιρετικό κόσμο. Οπου κι αν πήγαμε μας υποδέχθηκαν με την πρεσβυτέρα και τα παιδιά μας με εμπιστοσύνη και με αγάπη όλοι οι ενορίτες μας, δεν μπορώ να πω ότι είχα ποτέ πρόβλημα που δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω με αγάπη, κατανόηση και με ιερατική υποχρέωση».
Στην ερώτηση γιατί αφού είναι ακμαίος βιολογικά, πνευματικά, συνταξιοδοτήθηκε από τον Καθεδρικό Ναό, είπε: «Πλησίαζα τα 72 χρόνια μου και πίστευα ότι είναι μία καλή ηλικία να συνταξιοδοτηθώ και να ασχοληθώ με τη μελέτη και τη συγγραφή μου». Υπογράμμισε πως «ήταν μεγάλη η χαρά και ευλογία τα χρόνια της ιερατείας μου στον Καθεδρικό. Πρώτα – πρώτα είναι ιστορικός ναός, από το 1905, ο Καθεδρικός Ναός της Αρχιεπισκοπής, οπότε ήταν μεγάλο προνόμιο. Οταν με κάλεσε τότε ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος για να με διορίσει εκεί χάρηκα πάρα πολύ και έκανα ό,τι μπορούσα για να δημιουργήσω σ’ αυτή την ενορία μία οικογένεια διότι ως Καθεδρικός Ναός ήταν βέβαια Καθεδρικός του Αρχιεπισκόπου και είχε τους σκοπούς του για να προβάλλεται αυτός ο ναός με την παρουσία του και την αποστολή του, αλλά ήθελα να καλλιεργήσω οπωσδήποτε την έννοια της κοινότητας και νομίζω ότι το πέτυχα».
Στην ιερατική του πορεία και επιτυχία ο π. Χαράλαμπος είχε όλα αυτά τα χρόνια αρωγό και συνοδίτη την αείμνηστη σήμερα πρεσβυτέρα του Νίκη, με την οποία γνωρίστηκαν το 1954 σε συνέδριο της Νεολαίας – Γκόγια στην Μινεάπολη όταν εκείνος ήταν δευτεροετής φοιτητής.
Ο π. Χαράλαμπος και η πρεσβυτέρα Νίκη απόκτησαν τέσσερα παιδιά, την Αναστασία, τον Γεώργιο, την Μαργαρίτα και τον Ανδρέα, όλα με λαμπρές σπουδές και σταδιοδρομίες το καθένα στον κλάδο του. Η Αναστασία έγινε Μοναχή και το μοναστικό της όνομα σήμερα είναι Αγαπία.
Αναφορικά με την εξέλιξη του γιου του, του Γιώργου, ο οποίος έφτασε στην κορυφή της αμερικανικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας κι αν ήταν κάτι αναμενόμενο ή αν ήταν έκπληξη, είπε: «Κάτι περιμέναμε από τον Γιώργο, από μικρός που ήταν είχε εξαιρετικές ικανότητες και είμαστε πολύ υπερήφανοι και χαιρόμαστε βέβαια για την ανέλιξή του στον κλάδο που επέλεξε κατ’ αρχήν στην πολιτική κι από εκεί όταν αποφάσισε να συνεχίσει στις Επικοινωνίες». Με την πρεσβυτέρα Νίκη τον παρακολουθούσαν κάθε πρωί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, ενώ την Κυριακή επειδή βρίσκονταν στην εκκλησία τον μαγνητοσκοπούσαν και το έβλεπαν αργότερα.
Οι μακαριστοί π. Χαράλαμπος και η πρεσβυτέρα Νίκη επισκέπτονταν πολύ τακτικά την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια πήγαιναν κάθε χρόνο.
Οταν στο τέλος της συνέντευξής μας τον ρωτήσαμε τι άλλο θα ήθελε να πούμε, απάντησε: «Αγαπάω τον κόσμο μου, αγαπάω την Εκκλησία μου, αγαπάω την ιεροσύνη μου και αγαπάω και τον ‘Εθνικό Κήρυκα’».
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου