Τρίτη, 25 Ιουνίου, 2024
Η Αθανασία Σάμαρη, γεννήθηκε το 1928 στη Μανωλάδα Ηλείας. Σε μικρή ηλικία, θα γίνει βοσκοπούλα, για να βοηθήσει τα πολύ δύσκολα οικονομικά της οικογένειάς της.
Στα δεκαεπτά της χρόνια, ισχυρίζεται ότι καθώς οδηγούσε το κοπάδι της για βοσκή, εμφανίστηκε μπροστά της η Παναγιά. Αυτό ήταν το πρώτο της… “όραμα” και η αρχή μιας πορείας γεμάτη απάτες και θρησκοληψίες.
Η Αθανασία, έπασχε από ένα σπάνιο δερματικό νόσημα, που ονομάζεται κινδωτική δερματογραφία. Εκμεταλλευόμενη την πάθησή της, άρχισε να ισχυρίζεται ότι η Παναγία επικοινωνούσε μαζί της μέσω μηνυμάτων που εμφανίζονταν στο σώμα της.
Την περίοδο εκείνη, είχε μετακομίσει και διέμενε στην Αμαλιάδα. Οι πιστοί της πόλης, όταν θα δουν τα «θεϊκά» -ανορθόγραφα- μηνύματα χαραγμένα στο στήθος της, αναστατώνονται. Πλήθος κόσμου συρρέει στην οικία της, για να ζήσουν από κοντά… το “θαύμα”. Ο τότε Μητροπολίτης Ηλείας το επικυρώνει και μια μεγάλη καριέρα ξεκινά.
Ο “θάνατος” και η “ανάσταση”
Το κορυφαίο “επεισόδιο” της πολύκροτης διαδρομής της, ήταν ο… “θάνατός” και η “ανάσταση” της.
Οι Αμαλιαδίτες σοκάρονται από την είδηση του θανάτου της και τρέχουν να δουν τη νεκρή, με την βεβαιότητα όμως, ότι θα αναστηθεί. Όντως, όταν το δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν το φέρετρο της γέμισε από κόσμο, η Αθανασία σηκώθηκε και ξεκίνησε το πολιτικό κήρυγμα κατά των ανταρτών τους οποίους είχε δει σε όραμα χέρι-χέρι με την Παναγία. Όλα αυτά μέσα στον εμφύλιο.
Η «οραματίστρια», αφού αναστήθηκε, άρχισε να τους διηγείται την περιπέτειά της στον άλλο κόσμο, με τους φωτορεπόρτερ να καταγράφουν τη σκηνή και με την Αθανασία ολοζώντανη μέσα στο φέρετρότης να τους λέει ότι η Παναγία την είχε πάρει μαζί της μέχρι τα Καλάβρυτα, όπου από κοινού παρακολούθησαν σκηνές σφαγής αιχμαλωτισμένων ανταρτών. Σύμφωνα με το παραλήρημα της, η Μητέρα του Χριστού της είπε για τους κομμουνιστές: «Βλέπεις παιδί μου; Αυτά παθαίνουν όσοι δεν πιστεύουν».
Η Αθανασία είχε ξεκινήσει για τα καλά την πορεία της την ώρα που ο εμφύλιος είχε φουντώσει και βρισκόταν στις πιο κρίσιμες στιγμές του, έχοντας συμπαραστάτες της την εκκλησιαστική ιεραρχία και τους τοπικούς κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι θεωρούσαν ιερό καθήκον τους να ευλογούνται με κάθε μέσο τα όπλα του εθνικού στρατού.
Η Ελλάδα ήταν διχασμένη και έπρεπε να παραμείνει έτσι… με κάθε τρόπο Ακόμη και με τα “θαύματα” της Αθανασίας, που κρατούσαν μια μέρα. Οι αριστεροί ξεκίνησαν να την αποκαλούν “αγία της δεξίας”. Οι υπόλοιποι χαμογέλασαν με νόημα στην “οραματίστρια” και της έκλεισαν πονηρά το μάτι, καθώς οι καιροί ήταν εξαιρετικά δύσκολοι.
Οι αυτόπτες μάρτυρες της “ανάστασης” της Αθανασίας ήταν επίλεκτα μέλη της τοπικής κοινωνίας: ο δεσπότης με δύο τρεις έμπιστους παπάδες, ο διοικητής της χωροφυλακής Πύργου και ένας μοίραρχος που υπηρετούσε στην Αμαλιάδα. Σύμφωνα με όσα δήλωσαν και δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Πατρίς», “όταν επανήλθε η ψυχή της Αθανασίας, στο σώμα της, σείστηκαν τα θεμέλια του σπιτιού”. Τότε η Παναγία της ζήτησε ένα ποτήρι νερό, είπαν και όταν της το έφερε ήπιε το μισό. Έβλεπαν μάλιστα το ποτήρι ψηλά στον αέρα και το νερό να λιγοστεύει χωρίς να χύνεται…
Οι αγνοί πιστοί της Αμαλιάδας είχαν πειστεί πια ότι η αθώα βοσκοπούλα είχε άμεση επαφή με την Παναγία και ότι μπορεί, εξ ονόματός της να κάνει θαύματα, όπως να βρίσκει τα σημεία που υπήρχε νερό, κάτι πολύτιμο για τις αγροτικές καλλιέργειες της περιοχής. Ο ξάδελφος της Αθανασίας, Μιχάλης Σάμαρης, χαρακτηριστικά θυμάται: «εβάρεσε νερό χίλια μέτρα μακριά από το Κουνουπέλι και είπε ότι το νερό θα βγει μονάχο του προτού το βαρέσουν. Και το βάρεσε στα 80 μέτρα και έτρεχε μοναχό του».
Οι πιο σκληροί επικριτές της Αθανασίας, υποστήριζαν από τότε ότι η “οραματίστρια” ήταν δημιούργημα του τότε μητροπολίτη και του διοικητή της Χωροφυλακής.
Όταν θα τελειώσει ο εμφύλιος η Αθανασία εξαφανίζεται, για να εμφανιστεί δύο χρόνια αργότερα το 1951, παντρεμένη με τον Σπύρο Κρικέτο. Είναι το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή: Αθανασία Κρικέτου.
Μετακομίζουν στην Αθήνα, στο Αιγάλεω, και η «αγία» αρχίζει να βάζει μπροστά τα σχέδιά της. Θαύματα και θεραπείες. H λευκή μαντήλα γίνεται σήμα κατατεθέν της. Η φήμη περνάει από στόμα σε στόμα. Οι πιστοί της διαβάζουν μια μέρα στο στήθος της το συγκλονιστικά ανορθόγραφο μήνυμά της: «Η ΑΓΙΑ ΕΓΕΝΗΘΗ 1933 14 ΑΒΓΟΥΣΤΟΥ». Χμ!
Σταδιακά απέκτησε πλήθος πιστών, με τις εισφορές και δωρεές των οποίων δημιούργησε ένα γηροκομείο στη Μάνδρα Αττικής («Παναγία Φανερωμένη»). Για να δεχτεί όμως, οποιονδήποτε ηλικιωμένο ως τρόφιμο, του έπαιρνε τη σύνταξή του και άλλα περιουσιακά στοιχεία. Οι συνθήκες διαμονής και διαβίωσης στο ίδρυμα ήταν τραγικές και οι επιθεωρητές του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών κατήγγειλαν ότι «πότιζαν με υπνωτικά τους γέρους και τις γριές, που δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τα κρεβάτια τους. Ήταν ακίνητοι και σκελετωμένοι και περίμεναν τον θάνατο».
Η κερδοφορία της επιχείρησής αυτής επέτρεψε στην Αθανασία να αποκτήσει πολύ μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία.
Ο αφορισμός
Το 1967 θα αφοριστεί από την Εκκλησία της Ελλάδος με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, ενώ θα αποκατασταθεί το 1980.
Αρκετές φορές πέρασε από δικαστήρια λόγω των κατηγοριών που της απαγγέλθηκαν, αλλά ουδέποτε καταδικάσθηκε.
Συνήγορος υπεράσπισής της σε όλες τις δίκες ήταν ο ποινικολόγος Γιάννης Παπαδογιαννάκης, ο οποίος διατέλεσε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου.
Παρ’ όλα αυτά, η φήμη της υπέστη συντριπτικό πλήγμα την δεκαετία του 1980, όταν με σειρά εκπομπών οι «Ρεπόρτερς» (Γιάννης Δημαράς, Γιώργος Λιάνης και Κώστας Χαρδαβέλλας) κατάφεραν να την παγιδεύσουν και να καταδείξουν τις απάτες της.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπέστη αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια, με συνέπεια να μείνει παράλυτη και να χάσει την ικανότητα ομιλίας.
ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου